Po pokazie spotkanie z autorką tekstu Małgorzatą Sikorską-Miszczuk oraz reżyserem spektaklu Wawrzyńcem Kostrzewskim.
Fransua Żako poszukuje prawdy. Prowadzony przez Narratora i Automatyczną Sekretarkę, pokonuje drogę z domu do Muzeum Zagłady, aby tam, na jednej z walizek z Auschwitz, rozpoznać nazwisko swojego ojca. Nie jest to jednak zwykły spacer, ale droga ku odzyskaniu pamięci i tożsamości. Prawda, której brakowało mu przez całe życie, nagle uderzy w niego z niebywałą siłą. Ten gwałtowny zwrot sprawi, że powrócą wspomnienia, sytuacje, pytania, które przez lata nie mogły doczekać się odpowiedzi. Przed oczami bohatera przepłynie całe życie: dziecięce wspomnienia, sny, spotkania, podróże, różne etapy nieporadnej drogi ku odkryciu samego siebie. Spacer do Muzeum staje się podróżą przez pamięć, a miejsca, w których zatrzyma się Fransua, realne lub nierealne, stworzą swoistą mapę mentalną, utkaną z wątpliwości, obaw i nadziei związanych z otwarciem walizki ojca, jedynej pamiątki po nim.
Niesamowita konstrukcja sztuki, jej struktura i język, który o Holokauście mówi w odważny i nowatorski sposób, chronią sztukę przed nadmiernym patosem i smutkiem. Historia Fransua Żako opowiadana jest przez tajemniczego Narratora, który wraz ze swoją towarzyszką, Automatyczną Sekretarką, śledzi, przeżywa i komentuje wszystkie etapy drogi Fransua. Dwutorowość sztuki i silna narracyjna rama sprawia, że ta oparta na faktach historia nabiera wewnętrznej dynamiki, tworzy z pozoru lekką, ale niezwykle głęboką i aktualną opowieść.
Walizka stawia także szersze pytanie o społeczną pielęgnację pamięci o Zagładzie. Jest jak pytanie, postawione każdemu, kto bezpiecznie i bezrefleksyjnie chowa ją do ciemnego archiwum.
Występują:
Adam Ferency (Fransua Żako/Pantofelnik),
Krzysztof Globisz (Narrator),
Halina Łabonarska (Przewodniczka),
Marta Król (Automatyczna sekretarka/Żaklin),
Łukasz Lewandowski (Poeta).
AUTORKA SZTUKI: Małgorzata Sikorska-Miszczuk,
REŻYSERIA: Wawrzyniec Kostrzewski,
PRODUCENT: Włodzimierz Niderhaus,
ZDJĘCIA: Witold Płóciennik P.S.C.,
SCENOGRAFIA: Ewa Gdowiok,
KOSTIUMY: Elżbieta Radke,
MUZYKA: Piotr Łabonarski,
MONTAŻ: Jakub Motylewski,
DŹWIĘK: Michał Robaczewski, Tomasz Wieczorek,
KIEROWNICTWO PRODUKCJI: Paweł Mantorski,
REDAKTOR PROWADZĄCY: Krzysztof Domagalik,
OPIEKA ARTYSTYCZNA: Maciej Wojtyszko.
CZAS: 67 min 16 s. / ROK PRODUKCJI: 2013
Niesamowita konstrukcja sztuki, jej struktura i język, który o Holokauście mówi w odważny i nowatorski sposób, chronią sztukę przed nadmiernym patosem i smutkiem. Historia Fransua Żako opowiadana jest przez tajemniczego Narratora, który wraz ze swoją towarzyszką, Automatyczną Sekretarką, śledzi, przeżywa i komentuje wszystkie etapy drogi Fransua. Dwutorowość sztuki i silna narracyjna rama sprawia, że ta oparta na faktach historia nabiera wewnętrznej dynamiki, tworzy z pozoru lekką, ale niezwykle głęboką i aktualną opowieść.
Walizka stawia także szersze pytanie o społeczną pielęgnację pamięci o Zagładzie. Jest jak pytanie, postawione każdemu, kto bezpiecznie i bezrefleksyjnie chowa ją do ciemnego archiwum.
Występują:
Adam Ferency (Fransua Żako/Pantofelnik),
Krzysztof Globisz (Narrator),
Halina Łabonarska (Przewodniczka),
Marta Król (Automatyczna sekretarka/Żaklin),
Łukasz Lewandowski (Poeta).
AUTORKA SZTUKI: Małgorzata Sikorska-Miszczuk,
REŻYSERIA: Wawrzyniec Kostrzewski,
PRODUCENT: Włodzimierz Niderhaus,
ZDJĘCIA: Witold Płóciennik P.S.C.,
SCENOGRAFIA: Ewa Gdowiok,
KOSTIUMY: Elżbieta Radke,
MUZYKA: Piotr Łabonarski,
MONTAŻ: Jakub Motylewski,
DŹWIĘK: Michał Robaczewski, Tomasz Wieczorek,
KIEROWNICTWO PRODUKCJI: Paweł Mantorski,
REDAKTOR PROWADZĄCY: Krzysztof Domagalik,
OPIEKA ARTYSTYCZNA: Maciej Wojtyszko.
CZAS: 67 min 16 s. / ROK PRODUKCJI: 2013
