Cykl filmowy SACRUM VERSUS PROFANUM to propozycja dla naszych widzów bliższego przyjrzenia się aspektom ludzkiego życia związanym ze strefą szeroko pojętej duchowości, transcendencji i sacrum. Poprzez przedstawiane filmy postaramy się zbadać kondycję współczesnego człowieka w kontekście wiary, dzisiejszego rozumienia pojęć ofiarowania czy poświęcenia wyższym ideom i wartościom.
Dalecy od przedstawiania hagiograficznych obrazów świętych czy jednoznacznego wartościowa postaw i wyborów filmowych bohaterów spróbujemy zastanowić się nad mechanizmami ludzkiej natury w kontekście kultów religijnych, zbiorowości wyznaniowych czy indywidualnych postaw ludzi wobec tematu wiary i religijności.
Będzie to także okazja do zastanowienia się na pojęciami sacrum i profanum w sztuce, a nade wszystko w naszym codziennym życiu. Gdzie kończy się strefa sacrum, a zaczynamy dotykać profanum? A może w naszym ludzkim życiu te strefy przeplatającą się nierozerwalnie bądź są tożsame ze sobą ?
Prelekcja Kordian Lewandowski
PUSTY DOM (2004)
produkcja: Japonia, Korea Południowa
reżyseria: Kim Ki-duk
scenariusz: Kim Ki-duk
zdjęcia: Jang Seong-back
czas trwania: 88 minut
obsada: Seung-yeon Lee, Hyun-kyoon Lee, Hyuk-ko Kwon, Jeong-ho Choi
Kim Ki-duk nakręcił ten film w błyskawicznym tempie: miesiąc zajęło mu pisanie scenariusza, kolejny - przygotowania do realizacji, następnych kilka tygodni - praca na planie i montaż. Krótkość aktu twórczego nie odbiera jednak filmowi artyzmu, czego dowodem może być nagroda za reżyserię, którą Ki-duk przywiózł z festiwalu w Wenecji. Bezdomny Tae-suk pomieszkuje w posesjach, do których włamuje się pod nieobecność ich właścicieli.
Jego celem nie jest jednak ani kradzież, ani działanie na szkodę kogokolwiek. Po prostu sypia w obcych łóżkach i korzysta z zawartości lodówki, w zamian za "gościnę" odwdzięczając się właścicielom porządkami, praniem i drobnymi naprawami. Pewnego razu okazuje się, że mieszkanie, w którym postanowił przenocować Tae-suk, nie jest puste. Znajduje się w nim bowiem pewna kobieta...
WUJEK BOONMEE, KTÓRY POTRAFIŁ PRZYWOŁAĆ SWOJE POPRZEDNIE WCIELENIA (2010)
produkcja: Francja, Hiszpania, Holandia, Niemcy, Wielka Brytania, Tajlandia
reżyseria: Apichatpong Weerasethakul
scenariusz: Apichatpong Weerasethakul
zdjęcia: Sayombhu Mukdeeprom, Yukontorn Mingmongkon
czas trwania: 114 minut
obsada: Thanapat Saisaymar, Jenjira Pongpas, Kanokporn Tongaram, Sakda Kaewbuadee
Cechująca się licznymi nawiązaniami do tajskiego folkloru oraz ostentacyjną powolnością stylistyka filmu Weerasethakula, mimo licznych głosów krytyki, została doceniona. Wujek Boonmee przyniósł bowiem reżyserowi Złotą Palmę na festiwalu w Cannes. Tytułowy bohater, od lat cierpiący na niewydolność nerek, postanawia spędzić ostatnie dni życia na wsi, w gronie rodziny.
Pewnego wieczora podczas kolacji Boonmee doznaje nieprawdopodobnej wizji: otóż objawiają mu się jego zmarła żona Huay i zaginiony przed laty syn Boonsong, który nawiedza ojca pod postacią włochatego stworzenia o czerwonych oczach. Boonsong wyznaje, że jego zaginięcie wiązało się z chęcią odnalezienia w lesie rzadkiego gatunku małpy.
Dalecy od przedstawiania hagiograficznych obrazów świętych czy jednoznacznego wartościowa postaw i wyborów filmowych bohaterów spróbujemy zastanowić się nad mechanizmami ludzkiej natury w kontekście kultów religijnych, zbiorowości wyznaniowych czy indywidualnych postaw ludzi wobec tematu wiary i religijności.
Będzie to także okazja do zastanowienia się na pojęciami sacrum i profanum w sztuce, a nade wszystko w naszym codziennym życiu. Gdzie kończy się strefa sacrum, a zaczynamy dotykać profanum? A może w naszym ludzkim życiu te strefy przeplatającą się nierozerwalnie bądź są tożsame ze sobą ?
Prelekcja Kordian Lewandowski
PUSTY DOM (2004)
produkcja: Japonia, Korea Południowa
reżyseria: Kim Ki-duk
scenariusz: Kim Ki-duk
zdjęcia: Jang Seong-back
czas trwania: 88 minut
obsada: Seung-yeon Lee, Hyun-kyoon Lee, Hyuk-ko Kwon, Jeong-ho Choi
Kim Ki-duk nakręcił ten film w błyskawicznym tempie: miesiąc zajęło mu pisanie scenariusza, kolejny - przygotowania do realizacji, następnych kilka tygodni - praca na planie i montaż. Krótkość aktu twórczego nie odbiera jednak filmowi artyzmu, czego dowodem może być nagroda za reżyserię, którą Ki-duk przywiózł z festiwalu w Wenecji. Bezdomny Tae-suk pomieszkuje w posesjach, do których włamuje się pod nieobecność ich właścicieli.
Jego celem nie jest jednak ani kradzież, ani działanie na szkodę kogokolwiek. Po prostu sypia w obcych łóżkach i korzysta z zawartości lodówki, w zamian za "gościnę" odwdzięczając się właścicielom porządkami, praniem i drobnymi naprawami. Pewnego razu okazuje się, że mieszkanie, w którym postanowił przenocować Tae-suk, nie jest puste. Znajduje się w nim bowiem pewna kobieta...
WUJEK BOONMEE, KTÓRY POTRAFIŁ PRZYWOŁAĆ SWOJE POPRZEDNIE WCIELENIA (2010)
produkcja: Francja, Hiszpania, Holandia, Niemcy, Wielka Brytania, Tajlandia
reżyseria: Apichatpong Weerasethakul
scenariusz: Apichatpong Weerasethakul
zdjęcia: Sayombhu Mukdeeprom, Yukontorn Mingmongkon
czas trwania: 114 minut
obsada: Thanapat Saisaymar, Jenjira Pongpas, Kanokporn Tongaram, Sakda Kaewbuadee
Cechująca się licznymi nawiązaniami do tajskiego folkloru oraz ostentacyjną powolnością stylistyka filmu Weerasethakula, mimo licznych głosów krytyki, została doceniona. Wujek Boonmee przyniósł bowiem reżyserowi Złotą Palmę na festiwalu w Cannes. Tytułowy bohater, od lat cierpiący na niewydolność nerek, postanawia spędzić ostatnie dni życia na wsi, w gronie rodziny.
Pewnego wieczora podczas kolacji Boonmee doznaje nieprawdopodobnej wizji: otóż objawiają mu się jego zmarła żona Huay i zaginiony przed laty syn Boonsong, który nawiedza ojca pod postacią włochatego stworzenia o czerwonych oczach. Boonsong wyznaje, że jego zaginięcie wiązało się z chęcią odnalezienia w lesie rzadkiego gatunku małpy.
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii. 
){kind=link}
){kind=link}