Kino jak zaraza. Recenzja filmu "Miłość, seks & pandemia"

Tomasz Zacharczuk

5 lutego 2022 (artykuł sprzed 2 lat)

Opinie (129)

Na ekranie nie tylko wyzuty z emocji seks, ale i wyzuty kompletnie z emocji film.

Wiele już kataklizmów na polskie kino zesłał Patryk Vega, lecz to, co tym razem zaproponował nadzwyczaj płodny reżyser, sieje większe spustoszenie niż tuzin orkanów Nadia razem wziętych. "Miłość, seks & pandemia" to zainfekowany szowinizmem i ksenofobią filmopodobny twór, w którym wystylizowana na "365 dni" golizna funkcjonuje na ekranie obok cytatów z Pisma Świętego, a całość doprawiona jest obrzydliwym product-placementem, jakiego rodzime kino jeszcze nie doświadczyło. A tak, w tle jest jeszcze pandemia, ale największą zarazą, na którą nie ma i nie będzie skutecznej szczepionki, jest sam film.

Jeżeli pierwsze fale pandemii i pamiętne lockdowny wielu z nas zmusiły do zaciągnięcia hamulca i poddania się głębszym refleksjom na temat życia i otaczającego nas świata, to na pewno w tym gronie nie było Patryka Vegi. Niestroniący od gorących tematów i aktualnych trendów reżyser zapewne już wówczas snuł plany zaadaptowania covidowej rzeczywistości na filmową fikcję, a inspirując się sukcesem wątpliwej jakości erotycznych "harlequinów" na czele z "365 dni", miał już właściwie gotową receptę na kolejne "odkrywcze", a przede wszystkim potencjalnie dochodowe dzieło. Była więc pandemia, znalazł się seks, a po wrzuceniu wszystkiego do bębna scenariuszowej pralki pozostało jeszcze użyć w roli zmiękczacza trzeciego hasła - miłość.

Patryk Vega obiecywał refleksje na temat krótkotrwałych relacji międzyludzkich w czasach zarazy, ale "Miłość, seks & pandemia" nie da się potraktować poważnie. To typowy film Vegi, ale zrobiony znacznie gorzej niż to, co ostatnio wychodziło spod ręki reżysera.

Absurd goni absurd

Powstał w ten sposób film zupełnie wyprany z emocji, dobrego gustu i jakiejkolwiek fabuły, utrwalający krzywdzące stereotypy, pozbawiony choć odrobiny wartości artystycznej i będący wysokobudżetową wersją telewizyjnych paradokumentów z fatalną grą aktorów i dialogami tak złymi, że ich długotrwałe słuchanie może skutkować infekcjami uszu. "Miłość, seks & pandemia" stanowi właściwie teledyskowy zlepek losowo zmontowanych scen, których absurd bije na głowę wszystkie skecze Monty Pythona razem wzięte. Tylko Vega w jednym filmie mógł pokazać więzienne gwałty na współwięźniach, a po chwili głodujące dzieci w Afryce. Zafundować widzom lekcję anatomii z nagimi piersiami i męskimi przyrodzeniami, a zaraz potem zabrać na katechezę do kościoła, w którym ksiądz przez kilka minut (!) odczytuje przypowieść o siewcy, a skruszeni bohaterowie wylewają łzy grzeszników i obiecują poprawę.

"Enfant terrible" polskiego kina dokonał zarazem niebywałej sztuki, bo w niespełna dwie godziny zdążył obrazić feministki, Arabów i Świadków Jehowy, w mało subtelnym stylu podsumował akcję #metoo, pokazał zdeformowaną wizję dziennikarstwa śledczego i obnażył, w swoim mniemaniu, złodziejskie praktyki banków. Zahaczył nawet o wątek "dubajski", a całą pandemię spłycił do kilku obrazków wyludniałej Warszawy, pary uprawiającej seks w maseczkach i kampanii #zostanwdomu. Właściwie jedynym skutkiem pandemii jest tutaj samotność, na dodatek pokazana tendencyjnie i wybiórczo. Stopień uproszczenia pokazywanych w filmie zjawisk i ludzkich postaw jest wręcz zatrważający i szkodliwy w każdym najdrobniejszym szczególe.

Nie ma właściwie w filmie choćby jednego pozytywnego elementu, bo nawet pod kątem realizacyjnym widać wielki chaos i jeszcze większe uproszczenia niż te, które tkwią w scenariuszu.

Panie nie mają lekko, panowie zresztą też

Równie szokujące jest uprzedmiotowienie kobiet, co szczególnie zaskakuje, biorąc pod uwagę fakt, że głównymi bohaterkami filmu są Nora (Małgorzata Rozenek-Majdan), Kaja (Anna Mucha) i Olga (Zofia Zborowska-Wrona). Właściwie poza tą pierwszą trudno tutaj sympatyzować z damskimi postaciami, a to, co już dzieje się na dalszym planie z kobietami należałoby chyba rozpatrywać w kategoriach płciowego linczu, którego kwintesencją są słowa wypowiedziane przez Bartka (Sebastian Dela) w końcowej części filmu. W przeciwieństwie do reżysera zachowam klasę i nie pokuszę się o cytat ani też o ocenę dokonań samych aktorek, które zbyt wiele tutaj poprawić swoimi kreacjami i tak nie mogły.

Panowie zresztą też nie mogą liczyć na taryfę ulgową, co sprawia, że praktycznie nie ma tutaj komu kibicować. Płaskie i jednowymiarowe postaci doskonale rezonują z pustą, nudną i kompletnie nieangażującą fabułą, która nie dość, że jest przewidywalna w najgorszy z możliwych sposobów, to na dodatek oferuje kuriozalne zakończenie przywołujące na myśl kiczowatą komedię romantyczną z miłością spadającą wprost z nieba.

Miał być film o samotności, ale jedyne, co przychodzi na myśl po seansie to to, by nigdy więcej nie zostać sam na sam z tym tytułem.

Kino, które wymaga dezynfekcji

Miłość zresztą, tę duchową, Patryk Vega stara się w filmie usilnie zaakcentować, ale wychodzi mu to nad wymiar nieudolnie. Znacznie więcej jest seksu, który pokazano jednak w ubogi, nieestetyczny i bezmyślny sposób. Pod tym kątem porównanie "Miłości, seksu & pandemii" z "365 dniami" wygląda jak postawienie obok siebie dzieł Van Gogha z pejzażem zakupionym na miejskim bazarku. Oczywiście z korzyścią dla drugiego z tych "arcydzieł" polskiej erotyki filmowej. Być może efekt byłby odrobinę lepszy, gdyby Vega skupił się na realizacji filmu, a nie product-placemencie. Jeden z bohaterów wpada w szał, gdy próbuje sfinansować działalność misji w Afryce, ale musi zapłacić prowizję bankowi. Na szczęście istnieje pewien portal oferujący wielowalutowe usługi finansowe (przy okazji jeden ze sponsorów filmu), który przelewa całą wymaganą kwotę. Dzieci w Tanzanii uratowane. Nawet śpiewają piosenkę z dedykacją dla naszego bohatera. Z tak bezczelną reklamą w filmie jeszcze się nie spotkałem.

Podobnie jak w ostatnim czasie z tak złym i szkodliwym filmem. Nawet jak na "vegańskie" standardy, "Miłość, seks & pandemia" rozczarowuje na każdym niemal poziomie, bo zagorzałym fanom Patryka Vegi zasadniczo ma niewiele do zaoferowania poza kilkoma rubasznymi żartami, którymi nie pogardziłby wąsaty wuj na weselu, i tanią golizną w wersji soft-porno. Ilekroć sam film stara się być poważny, wywołuje niezamierzone salwy śmiechu, choć od połowy seans przyprawia już właściwie tylko o mdłości i ból głowy. Objawy koronawirusa? Nie, symptom bardzo słabego kina, po którym dezynfekcja każdej części ciała jest wysoce wskazana. Najlepiej objąć ten film kwarantanną i nie zbliżać się do niego.

OCENA: 1/10

Tomasz Zacharczukt.zacharczuk@trojmiasto.pl

Film

3.6

44 oceny

Opinie (129) ponad 10 zablokowanych

Sortowanie
- Od najstarszych
- Od najnowszych

Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2022-02-12 00:14

Wyszedłem w trakcie seansu

Stracone pieniądze niczym się nie równają z żalem straconego czasu, nie mówiąc już o psychice bo ta ucierpiała najbardziej. Vega powinien dopłacać za obejrzenie jego wypocin. żenada i tragedia w jednym

Janek Gdańsk
2 lata
- 1 0
Twoja opinia

Zmień treść

Stracone pieniądze niczym się nie równają z żalem straconego czasu, nie mówiąc już o psychice bo ta ucierpiała najbardziej. Vega powinien dopłacać za obejrzenie jego wypocin. żenada i tragedia w jednym
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2022-02-12 11:09

Warto

Film był obrzydliwy dlatego, że przedstawił rzeczywistość, która nas otacza. Był oddaniem tego co mamy. Był bez smaku ani gorzki ani ostry ani słodki bo właśnie takie bezwartościowa nie występuje obecnie wśród ludzi, młodzieży. Sprzedaż siebie, swojej wartości. Film ukazuje również pozytywnych ludzi, mądrych, uczciwych i z empatią do innych. Film pokazuje moc wiary i zawirowania wśród ludzi, które pozostają w pamięci do końca być może dlatego że często nie trzymamy się zasad. Nie dbamy o swoją wartość. Pokazane zostały różne religie, chora miłość, zaspokojenie potrzeb erotycznych, samotność w tym wszystkim co sami sobie budujemy. Film był obrzydliwy dlatego, że pokazał rzeczywistość. Rzeczywistość w której człowiek traktuje siebie samego jak rzecz.

Anna
2 lata
- 0 1
Twoja opinia

Zmień treść

Film był obrzydliwy dlatego, że przedstawił rzeczywistość, która nas otacza. Był oddaniem tego co mamy. Był bez smaku ani gorzki ani ostry ani słodki bo właśnie takie bezwartościowa nie występuje obecnie wśród ludzi, młodzieży. Sprzedaż siebie, swojej wartości. Film ukazuje również pozytywnych ludzi, mądrych, uczciwych i z empatią do innych. Film pokazuje moc wiary i zawirowania wśród ludzi, które pozostają w pamięci do końca być może dlatego że często nie trzymamy się zasad. Nie dbamy o swoją wartość. Pokazane zostały różne religie, chora miłość, zaspokojenie potrzeb erotycznych, samotność w tym wszystkim co sami sobie budujemy. Film był obrzydliwy dlatego, że pokazał rzeczywistość. Rzeczywistość w której człowiek traktuje siebie samego jak rzecz.
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2022-02-13 23:26

Patrycja

Gdyby była kategoria filmów o niczym Vega byłby zwycięzcą. Po wyjściu z kina dalej nie wiem o czym był ten film. O głównych sponsorach filmu?

Patrycja
2 lata
- 0 0
Twoja opinia

Zmień treść

Gdyby była kategoria filmów o niczym Vega byłby zwycięzcą. Po wyjściu z kina dalej nie wiem o czym był ten film. O głównych sponsorach filmu?
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2022-02-18 14:46

Filmy Vegi są mocno przesadzone i niesmaczne. Nie zamierzam oglądać tego filmu a poprzednich nie polecam bo to dziwne i antypolskie kino

Ania
2 lata
- 0 0
Twoja opinia

Zmień treść

Filmy Vegi są mocno przesadzone i niesmaczne. Nie zamierzam oglądać tego filmu a poprzednich nie polecam bo to dziwne i antypolskie kino
Regulamin dodawania opinii