• Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport

Najlepszy w talii. Recenzja filmu "Joker"

Tomasz Zacharczuk
5 października 2019 (artykuł sprzed 4 lat) 

Joker - zwiastun:

Absolutnie zachwycająca geneza największego złoczyńcy Gotham przypomina zabieg na otwartym mózgu obłąkanego samotnika, którego Todd Phillips operuje bez znieczulenia. Zgłębianie zdeformowanego bolesną egzystencją umysłu na przemian fascynuje i przeraża. I o taki emocjonalny dysonans chodzi w rasowym thrillerze psychologicznym, jakim "Joker" z całą pewnością jest. Wciąż dudniący w uszach po seansie demoniczny śmiech będzie nam o tym przypominał jeszcze bardzo długo.



Co się stanie, gdy rozpustne Las Vegas zastąpisz anarchistycznym Gotham City? Jeśli nazywasz się Todd Phillips ("Kac Vegas") i właśnie nakręciłeś "Jokera", owa zmiana klimatu równoznaczna będzie ze stworzeniem najlepszego filmu w dotychczasowej karierze. Opowieść o psychopatycznym błaźnie wymyka się gatunkowym standardom i rozwija się z dala od komercyjnej rozrywki, co świadczy nie tylko o sprawności warsztatowej reżysera, lecz również o ogromnej odwadze artystycznej.


Kameralny, otrzepany z hollywoodzkiego brokatu, niezwykle surowy obraz nie jest na pewno tak przystępny jak choćby nolanowski "Mroczny rycerz". Psychologiczny thriller ze sprawnie nakreślonymi na dalszym planie społecznymi nierównościami, emocjonalnym wykluczeniem, polityczną demagogią i w końcu szaleńczą zbrodnią potrafi jednak zaspokoić nawet najbardziej wytrawne filmowe gusta. A w uzależnionej od komiksowych ekranizacji "Fabryce Snów" tak śmiałe przedsięwzięcia zdarzają się niezwykle rzadko. "Joker" to film z pogranicza kina artystycznego.

Arthur Fleck (Joaquin Phoenix) dorabia jako uliczny klaun, a po powrocie z pracy opiekuje się schorowaną matką w zapuszczonym mieszkaniu, w którym aż nadto można odczuć wszechobecną biedę. Wyalienowany, osamotniony i schorowany próbuje odnaleźć właściwą drogę. Jak się okaże, to nie ten kierunek. Arthur Fleck (Joaquin Phoenix) dorabia jako uliczny klaun, a po powrocie z pracy opiekuje się schorowaną matką w zapuszczonym mieszkaniu, w którym aż nadto można odczuć wszechobecną biedę. Wyalienowany, osamotniony i schorowany próbuje odnaleźć właściwą drogę. Jak się okaże, to nie ten kierunek.
Brylujący sarkastycznym dowcipem, przebojowy i uwikłany w kaskaderskie pojedynki z Batmanem Heath Ledger to filmowy posąg, którego Todd Phillips nie zamierzał ani odkurzyć, ani nadkruszyć. "Joker" nie ma więc wiele wspólnego z widowiskowym kinem akcji, w którym każdą sekwencję można byłoby kwitować owacją. Historia Arthura Flecka, choć ocieka krwią, na pewnym etapie charakteryzuje się brutalnością i nie stroni od czarnego humoru, jest dla odmiany bardzo intymnym portretem życiowego wykolejeńca popadającego w skrajny obłęd.

Im więcej warstw makijażu tytułowy bohater nakłada na twarz, tym - paradoksalnie - coraz bardziej obnaża przed widzem zdeformowaną traumami psychikę. A towarzyszą temu ambiwalentne emocje. Od współczucia, które okazujemy udręczonemu biedą i społecznym wykluczeniem pracownikowi agencji klaunów, który samotnie opiekuje się schorowaną matką i marzy o karierze komika. W dodatku podupada na zdrowiu, nie może znaleźć odpowiedniej pomocy i poradzić sobie ze schorzeniem na tle nerwowym, które ujawnia się poprzez gwałtowny śmiech (świetny zabieg fabularny). Po przerażenie i niepokój będące efektem drastycznych zbrodni dokonywanych przez Arthura. "Joker" bezlitośnie wwierca się w naszą strefę komfortu, siejąc emocjonalne spustoszenie, ale dostarczając zarazem niesamowitych filmowych wrażeń.

Fascynacja czarnym charakterem osiąga w przypadku dzieła Phillipsa maksymalny pułap, a rozchwiana natura Jokera chyba w żadnym z dotychczasowych filmów nie została tak kompleksowo zilustrowana. Główna w tym zasługa reżysera, który absolutnie niespiesznym tempem nakreśla cenny kontekst filmowych zdarzeń. Widzimy więc zszarzałe, zanurzone w smogu, zabrudzone Gotham (kapitalnie sfotografowane) końcówki lat 70., w którym bieda wylewa się wręcz na ulice, a frustracja ubogich uderza w pychę bogaczy. Polityczno-ekonomiczny aspekt staje się kluczowy szczególnie w drugiej połowie filmu, gdy w anarchistycznym społeczeństwie samozwańczy Joker okaże się społecznym mścicielem i buntownikiem. Alienacja jednostki nakręci terror tłumu.

"Joker" unika hollywoodzkiego przepychu, stroni od masowej rozrywki i reguł mainstreamu. To kameralne kino skupione na szaleńcu, który nie umie poradzić sobie z narastającym gniewem i destrukcyjną chorobą. Znakomity thriller psychologiczny. "Joker" unika hollywoodzkiego przepychu, stroni od masowej rozrywki i reguł mainstreamu. To kameralne kino skupione na szaleńcu, który nie umie poradzić sobie z narastającym gniewem i destrukcyjną chorobą. Znakomity thriller psychologiczny.
Tłumy tymczasem porywa fenomenalny Joaquin Phoenix, bez którego tak bezkompromisowa, odważna i zatrważająco szczera interpretacja Jokera nie miałaby szans powodzenia. Heath Ledger fascynował, czarował, wykreował złoczyńcę, który przyciągał jak magnes. Phoenix jest tak przerażająco prawdziwy na ekranie, że niewielu widzów gotowych byłoby na bezpośrednią konfrontację nawet nie tyle z odgrywaną przez niego postacią, co z samym aktorem! Sposób poruszania się, gestykulacja, mimika i ten diaboliczny śmiech - z tych wszystkich elementów Phoenix skompletował kreację doskonałą.

Plastyczne umiejętności odtwórcy głównej roli zadziwiają, lecz o wiele bardziej istotne jest to, jak prostymi środkami ekspresji Joaquin Phoenix potrafi grać na emocjach widza i oszukać naszą percepcję. W wielu scenach rozpacz, obłęd i gniew Jokera są tak wymieszane, że właściwie nie wiadomo, jak na to zareagować. Skonfundowany widz przez chwilę może więc doskonale poczuć niewyobrażalny emocjonalny bałagan, który skrywa w sobie wątły uliczny klaun. Tak blisko z Jokerem jeszcze nie siedzieliśmy przy jednym stole.

Skoncentrowana na głównej postaci kamera (mnóstwo bardzo sugestywnych zbliżeń) pozostawia już niewiele przestrzeni pozostałym aktorom. Drugi plan na czele z Robertem De Niro jest więc ledwie zarysowany. Drobny minus można także postawić w rubryce "metraż filmu". Szczególnie w środkowej części "Joker" łapie niewielkie dłużyzny, choć nie wytraca dość specyficznego tempa. Wybuchowy finał przykrywa na szczęście drobne fabularne mielizny. Teoretycznie "puste" sceny wypełnia ponadto kapitalna muzyka Hildur Guonadottir. Islandka choćby w przebojowym "Czarnobylu" już udowodniła, że fantastycznie potrafi budować klimat opowieści, a jej umiejętności zachwycają niemal w równym stopniu co popisy Phoenixa.

Ani Ledgerowi, ani Nicholsonowi nie udało się chyba tak mocno zintegrować z odgrywaną przez nich postacią Jokera jak właśnie Phoenixowi. To one-man-show, które powala na kolana i wręcz musi przynieść aktorowi co najmniej nominację do Oscara. Ani Ledgerowi, ani Nicholsonowi nie udało się chyba tak mocno zintegrować z odgrywaną przez nich postacią Jokera jak właśnie Phoenixowi. To one-man-show, które powala na kolana i wręcz musi przynieść aktorowi co najmniej nominację do Oscara.
"Joker" nie dostarcza spektakularnych eksplozji, dramatycznych pościgów, efektownych pojedynków. To nie jest kino akcji w hollywoodzkim wydaniu, nie jest również komiksową adaptacją, do jakiej przyzwyczaił już nas duopol DC z Marvelem. Todd Phillips podkradł Jokerowi zestaw do makijażu, powybierał najmroczniejsze odcienie i zmalował film zupełnie niekompatybilny ze współczesnym mainstreamem. Oby się opłaciło, choć nie jest to produkcja pod masową widownię.

Szalenie ryzykowne przedsięwzięcie zaowocowało jednym z najlepszych obrazów tego roku i ścisłym topem w kategorii "geneza bohatera". Równie dobrze można byłoby go opatrzyć alternatywnym tytułem: "Wszystko, co chcecie wiedzieć o Jokerze, ale boicie się zapytać". I słusznie, bo odpowiedź nie będzie łatwa, prosta i przyjemna. Zupełnie jak Arthur Fleck alias Joker alias Joaquin Phoenix.

OCENA: 9/10

Film

7.6
138 ocen

Joker (49 opinii)

(49 opinii)
dramat

Opinie (63) 5 zablokowanych

  • Smutek

    Po opiniach i cenach spodziewałem się... czegoś. A dostałem film niepasujący do całego uniwersum
    o Batmanie, nawet ramy czasowe się nie zgadzały no co za rozczarowanie.. Ledger bije na głowę Pheonixa. Nawet dobre nagłośnienie i wyśmienity obraz w ohkinie nie pomogły mi w przekonaniu się do tego filmu. A szkoda

    • 0 0

  • Byłem, widziałem (9)

    O gustach się nie dyskutuje, ale dawno nie widziałem gorszego, bardziej nudnego filmu. Nie wiem skąd ta fascynacja

    • 22 123

    • Ja też nie wiem. Masakra

      • 0 0

    • (3)

      No nie jest to napewno poziom Transformersów , tak więc zbyt niski dla twojego IQ.

      • 23 4

      • (2)

        fetowanie d**ila rzeczywiście bardzo wzniosły motyw a potem aj waj czemu d**ile mordują ludzi napatrzą się na wysmarowanego d**ila na ekranie i im odwala

        • 5 10

        • jak Ty chłopie nic z tego filmu nie zrozumiałeś

          generalnie świat/filmy/socjologię/życie możemy podzielić na dwa podejścia:
          - bić złodzieja
          - zastanowić się, dlaczego ktoś w społeczeństwie musi krać

          to nie jest prostolinijny film dla fanów prostych rozwiązań na życie. obejrzyj scenę z metra, zrozumiesz. być może. czego życzę

          • 4 0

        • Tia. "Fetowanie d**ila".

          Napisz jeszcze, że "Pluton" "fetował" wojnę.

          • 10 1

    • niby się nie dyskutuje, a jednak chyba powinno

      jeśli nudziłeś się na Jokerze, to znaczy, że powinieneś drastycznie zmienić infromacje (książki, radio, tv, filmy), jakimi się serwujesz. może tez jesteś młodą osobą, wtedy wróć do filmu za 10-15 lat, gdy wiele wątków zacznie być bardziej zrozumiałych i opartych na Twoich doświadczeniach

      • 2 1

    • Joker

      Zgadzam się....kompletna nuda....echhh....szkoda kasy i czasu...tak

      • 5 15

    • hahaha

      haha gimbaza nieznaju :)

      • 19 3

    • Jeśli dawno nie widziałeś gorszego filmu, to naprawdę mało oglądasz

      • 37 3

  • ta naprawde slaby film...

    zawierzyłem wysokiej ocenie filmu..i to byl bląd...film z gatunku słabych i nudnych...juz wyjasniam dlaczego...w zasadzie kompletny brak interesujacego dialogu..postac glownego bohatera,patologicznego blazna ani straszy ani smieszy..raczej budzi odraze..nie znalazłem żadnego interesujacego elementu ktory moglby ten film uratowac...generalnie autentyczna strata czasu...szkoda zycia...nie polecam..

    • 0 5

  • 10/10

    Świetna gra Phoenixa, doskonała muzyka, wspaniale zrobiony film. Skłania do przemyśleń.

    • 4 1

  • Opinia do filmu

    Zobacz film Joker - zwiastun

    Totalne dno !

    Film trwa ok 2h i jest to opowiesc o chorym psychicznie czlowieku. Jesli ktos widzial Batmana i czeka na poscigi, morderstwa i ogolnie efektowne ujecia to bedzie grubo zawiedziony.
    Joker to jeden z najgorszych filmow jakie widzialm w ostatnich latach. Totalna strata czasu. Aktor dobrze gra w filmie ale sam film jest nudny jak flaki z olejem.

    • 1 8

  • Nie polecam (1)

    Dla kogo jest ten film? Ani na randkę ani dla szkół. Film o chorym człowieku z drastycznymi scenami. Bez morału. Powinien mieć kategorię "chory film".

    • 1 7

    • Serio?

      Bez morału? Przecież tam jest cała masa morałów! Chyba ze Tobie zależało na prostym nie zabijaj. Choćby kwestia wykluczenia społecznego ludzi chorych psychicznie, niedostosowanych, wyśmiewanie się z inności.... eehhh

      • 3 1

  • abstrahując od genialnego, niepokojącego filmu

    pierwszy raz od wielu lat byłam w kinie, przy pełnej sali, gdzie NIKT absolutnie NIKT nie siorbał, mlaskał, hałasował otwierając torebki chipsów itp. brawo wreszcie kultura wchodzi do kin...

    • 6 1

  • warto obejrzeć

    Bardzo dobry, świetnie skrojony film nawet dla osób nie będących miłośnikami komiksów i opowieści o superbohaterach. To nie moja bajka, a film naprawdę mnie wbił w fotel. Nawiązania do klasyki kina, świetna rola główna, mrok, niepokój, muza - plusów jest ogrom. Trudny i dobry film.

    • 8 1

  • Perfekcyjny jak zawsze Joaquin Phoenix to jedyna mocn strona tego filmu. Ktoś kto nie jest psychofanem sagi o Batmanie... niestety może czuć się znudzony.

    • 1 3

  • trixter (1)

    Ubawiłem się świetnie, a nawet skumałem dlaczego mam w robocie szafkę nr 13. Uwielbiam Jokera. Nie jestem urodzonym mordercą, jednak fałsz, obłuda, traktowanie odmienności, jako choroby i chamskie zachowania, budziły nie raz we mnie agresję, z kolei moja szczerość nie raz wkurzyła innych.
    Joker jako ikona chaosu równoważy mit moralnego superbohatera i zbliża do obiektywnej, nihilistycznej prawdy sagę Batmana. Brawo. Doskonały pokaz tego, jak kłamstwo boli wrażliwych odmieńców, jak prawda kole w oczy przyzwoitych obywateli. Choć sugestia, że Joker, jest przyrodnim bratem Batmana trochę gwiezdną wojną trąci, to świetnie pokazuje, że jeden nie istnieje bez drugiego, że każdy bóg ma swój cień, a sprawiedliwość nie jedno ma imię i zależy od punktu widzenia, od życiowej sytuacji.

    • 9 1

    • Dobra recenzja

      Twoja recenzja jest znakomita. Powinieneś zostać krytykiem filmowym, mówię zupełnie poważnie.

      • 1 0

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Kina

Wydarzenia

Art Beats | Tycjan: Imperium barw - Wielka Sztuka w Kinie | Kino Kameralne Cafe

27 zł
impreza filmowa, projekcje filmowe

Kino Seniora w Kameralnym

12 zł
impreza filmowa, projekcje filmowe

Noc w Kinie Studyjnym - kwiecień

25 zł
impreza filmowa, projekcje filmowe