Recenzja filmu "Pokolenie Ikea". Film o podrywaniu, który mało kogo poderwie

Tomasz Zacharczuk

4 marca 2023 (artykuł sprzed 1 roku)

Opinie (67)

Pokolenie Ikea - zwiastun:

Recenzja "Pokolenie Ikea". Czarny, główny bohater "Pokolenia Ikei", kolekcjonuje kobiety, których imiona zapisuje w specjalnym kajecie. Każdej z pań wystawia "łóżkową" notę, okazjonalnie dodaje kilka zdań komentarza. Na tym jego znajomości z przedstawicielkami płci przeciwnej się kończą. Właściwie w podobny sposób można potraktować film Dawida Grala. Seans zaliczony, odnotowany, można rozglądać się za kolejnym. Są tu szybkie randki, piękne kobiety, cyniczni faceci i warszawskie wysokościowce, ale nie ma przede wszystkim jednego: celu. Ekranizacja prozy Piotra C. jest błahą, przynudzającą i prostacką w swoim wydźwięku afirmacją nihilizmu i hedonizmu, którą producenci filmu na siłę próbują nazwać pokoleniowym manifestem i, o zgrozo, mocną satyrą.

Recenzja "Pokolenie Ikea"
Manifest pokoleniowy? Raczej poradnik cynicznego podrywacza
"Pokolenie Ikea": film o wszystkim, czyli o niczym
Wśród nielicznych plusów na pewno obsada głównych ról

Repertuar kin w Trójmieście

Recenzja "Pokolenie Ikea"

Ulubioną rozrywką Piotra Czarnego (Bartosz Gelner), trzydziestokilkuletniego prawnika z jednej z warszawskich korporacji, jest podrywanie kobiet w internecie. Wszystkie łóżkowe schadzki mężczyzna skrupulatnie rejestruje w swoim notesie. Już kilka lat wcześniej bowiem Czarny postawił sobie ambitny cel: zapełnić listę kochanek imionami na każdą literę alfabetu. Do ukończenia misji brakuje niewiele, bo na zapisanie czekają już tylko kartki oznaczone C, F, Ł i T. Jedyną kobietą, którą Czarny trzyma na dystans, jest jego najbliższa przyjaciółka, Olga (Michalina Olszańska). Wkrótce jednak mężczyzna będzie musiał zweryfikować swoje życiowe plany i zdefiniować uczucia wobec koleżanki.

Czarny (Bartosz Gelner) jest podrywaczem bez skrupułów. Ma jeden określony cel: kolekcjonować kobiety i zapełnić notes z ich imionami.

Manifest pokoleniowy? Raczej poradnik cynicznego podrywacza

Dziesięć lat temu, czyli w momencie, gdy niejaki Piotr C. zaczął spisywać swoje seksualne podboje i korpofilozoficzne opowiastki, film Dawida Grala mógłby się jeszcze obronić kontrowersyjną stylistyką (zarówno języka, jak i obrazu). Dziś wydaje się natomiast zaśmieconą stereotypami i jałowym komentarzem stertą seksistowskich anegdotek, które rzekomo mają opisywać pokolenie współczesnych 30-latków, którzy poza pracą, spłacaniem kredytów i wolnym seksem niczego więcej sobą nie reprezentują. Przynajmniej w opinii autora książkowego "Pokolenia ikei", którą dość bezrefleksyjnie powiela reżyser filmowej wersji.

Żadnemu z panów nie chciało się tymczasem nawet poszerzyć horyzontu i wyjść poza wąską perspektywę nocnego życia "warszawki". Zmanierowany i zafiksowany na punkcie seksu podrywacz ma więc być jedynym reprezentantem mas zniewolonych wizją życiowej stabilności, bo za taką dość pogardliwie Czarny uznaje rodzinę, dom, dzieci czy psa. Zresztą równie irytujące i płytkie bywają pozostałe przemyślenia głównego bohatera, które pojawiają się w formie narracji z offu. Obserwacje codzienności - w zamyśle twórców bystre, uszczypliwe, ironiczne - głównie jednak irytują, porażają banalnością i oczywistością. Do tego zaburzają rytm filmu oraz rozbijają i tak dość prowizoryczną fabułę.

"Pokolenie ikea" jest filmem, który pozostawia widza w kompletnym zobojętnieniu po seansie. Mało jak na obraz, który miał wzbudzać tyle emocji i kontrowersji.

"Pokolenie Ikea": film o wszystkim, czyli o niczym

Właściwie nie do końca można pojąć, co tak naprawdę chcą swoją opowieścią przekazać twórcy filmowego "Pokolenia ikei". Historia nawracającego się rozpustnika jest o tyle mało przekonująca, że impulsy, pod wpływem których Czarny zaczyna zastanawiać się nad życiową strategią, są za słabo zasygnalizowane i odhaczone w dużym pośpiechu. Nagle nałogowy podrywacz odczuwa bliżej nieokreśloną potrzebę zmian, ale zamiast wprowadzić je w czyn lub przynajmniej się nad nimi pochylić, brnie dalej w grę pozorów. W skrócie: czekamy ponad godzinę, żeby Czarny odczuł coś innego niż fizyczny popęd, a gdy już coś się rusza, to twórcy filmu powoli pakują manatki i pędzą do sugestywnej, co prawda, ale jednak bezowocnej sceny końcowej.

Paradoksalnie, "Pokolenie Ikea" najlepiej sprawdza się jako film o sztuce (?) podrywania i damsko-męskich relacjach równie spontanicznie inicjowanych, co kończonych. Bez miejsca na głębsze uczucie, rozmowę, zrozumienie czy choćby bezinteresowne zainteresowanie. Nie jest bowiem tak, że Piotr C. i Dawid Gral pokazane na ekranie mechanizmy wysysają z palca. Gdzieś w tym zamazanym i zniekształconym obrazie odbija się popularna wśród niektórych młodych ludzi filozofia uprzedmiotowiania i uproszczenia wszystkiego: od języka czy kultury pracy po bliskość z drugą osobą (najczęściej tylko w aspekcie czysto fizycznym). Pod tym kątem "Pokolenie Ikea" jeszcze się broni.

Wśród nielicznych plusów filmu można umieścić Bartosza Gelnera, który w roli tajemniczego i zdystansowanego Czarnego wydaje się być trafionym wyborem.

Wśród nielicznych plusów na pewno obsada głównych ról

Niemała w tym zasługa aktorskiego duetu Bartosz Gelner - Michalina Olszańska. Oboje co prawda muszą radzić sobie na bardzo wąskiej przestrzeni emocjonalnej i charakterologicznej swoich postaci, ale w tych okrojonych wersjach Piotra i Olgi potrafią przekonać. Co innego scenariusz, który w bardzo pokraczny sposób próbuje zbliżyć do siebie oboje bohaterów i przekonać nas, iż rzeczywiście są sobie pisani. Równie tendencyjnie scenarzyści poczynają sobie z drugoplanowymi postaciami, które poza odegraniem konkretnej reakcji czy pozy, nie mają wiele do powiedzenia. A szkoda, bo pojawia się w obsadzie sporo nowych, młodych nazwisk.

Ogłoszenia.trojmiasto.pl – Towarzyskie: szukam drugiej połowy

Tajemnica

Poznam miłą dziewczynę z poczuciem humoru

Czy ja nie mogę być szczęśliwym?

Więcej w serwisie Ogłoszenia (243)

"Pokolenie Ikea", które pozostaje raczej pustym, czysto komercyjnym tworem współczesnej filmowej rozrywki, kataklizmu nad polskie kino raczej nie ściągnie. Znacznie gorsze produkcje nawiedzały już w ostatnich miesiącach miłośników rodzimej sztuki filmowej. Trudno jednak wieszczyć filmowi Dawida Grala jakiś spektakularny sukces, aczkolwiek na frekwencję twórcy ekranizacji prozy Piotra C. nie powinni raczej narzekać. Wszak już literacki pierwowzór cieszył się olbrzymim powodzeniem. Kto wie, czy właśnie fani oryginału i twórczości pewnego blogera/pisarza/korpodemaskatora nie powinni wypełnić sal kinowych, bo przeciętny widz, któremu obce są refleksje Piotra C. może wyjść z seansu co najmniej zdegustowany i znudzony. Ode mnie "dislike".

OCENA: 4/10

Tomasz Zacharczukt.zacharczuk@trojmiasto.pl

Film

4.4

25 ocen

Opinie wybrane

Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2023-03-04 08:01

(4)

Myślę, że tak jak wyróżniamy horrory, komedie itp. tak powinno się pojawić oficjalne określenie dla produkcji kręconych pod subkulturę 30 letnich kocich mam(dawnych gwiazd i księżniczek), na których zarabia ten, kto na duży ekran przenosi sztuczna rzeczywistość z ich Instagramow i tiktokow, tworząc produkcje przypominające dwugodzinny blok

Myślę, że tak jak wyróżniamy horrory, komedie itp. tak powinno się pojawić oficjalne określenie dla produkcji kręconych pod subkulturę 30 letnich kocich mam(dawnych gwiazd i księżniczek), na których zarabia ten, kto na duży ekran przenosi sztuczna rzeczywistość z ich Instagramow i tiktokow, tworząc produkcje przypominające dwugodzinny blok reklamowy...
Na pewno szlak został przetarty przez arcygniota 365 dni. Teraz inni lecą w te ślady, nastawieni na łatwy zarobek.
Bardzo szkoda, że praktycznie żadne produkcje nie są już nastawiane na sukces artystyczny, tylko kasa, kasa, kasa.

A tak, to aż strach jak zadudni bas w sali kinowej, bo księżniczki "po przejściach" będą miały echo na dole:)

1 rok
- 85 10
Twoja opinia

Zmień treść

Myślę, że tak jak wyróżniamy horrory, komedie itp. tak powinno się pojawić oficjalne określenie dla produkcji kręconych pod subkulturę 30 letnich kocich mam(dawnych gwiazd i księżniczek), na których zarabia ten, kto na duży ekran przenosi sztuczna rzeczywistość z ich Instagramow i tiktokow, tworząc produkcje przypominające dwugodzinny blok reklamowy... Na pewno szlak został przetarty przez arcygniota 365 dni. Teraz inni lecą w te ślady, nastawieni na łatwy zarobek. Bardzo szkoda, że praktycznie żadne produkcje nie są już nastawiane na sukces artystyczny, tylko kasa, kasa, kasa. A tak, to aż strach jak zadudni bas w sali kinowej, bo księżniczki "po przejściach" będą miały echo na dole:)
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2023-03-04 13:14
  
  Łapy precz od kocich mam
  
  Robią dużo dobrego ratując kotki, obojętnie ile mają lat - wielki szacun. Kocham koty, mam 2 w tym jednego w głowie:)
  
  Ola48
  1 rok
  - 9 6
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Robią dużo dobrego ratując kotki, obojętnie ile mają lat - wielki szacun. Kocham koty, mam 2 w tym jednego w głowie:)
  Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2023-03-04 09:38
  
  Świetnie ujęte
  
  1 rok
  - 9 1
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2023-03-04 09:08
  
  W punkt większość z tych silnych i niezależnych księżniczek (1)
  
  Zostanie na starość sama. Tylko teraz już jest pies ze schroniska. Żaden normalny facet nie zwiąże się z babą która jest doklejona od rzeczywistości przeświadczona o swojej wyjątkowości.
  A co najważniejsze nie mogąca mu dać naturalnie zdrowego potomstwa. Biologi i wieku nie oszukasz. Pracuje z takimi w korpo i tego jęczenia gdzie się podziali
  
  Zostanie na starość sama. Tylko teraz już jest pies ze schroniska. Żaden normalny facet nie zwiąże się z babą która jest doklejona od rzeczywistości przeświadczona o swojej wyjątkowości.
  A co najważniejsze nie mogąca mu dać naturalnie zdrowego potomstwa. Biologi i wieku nie oszukasz. Pracuje z takimi w korpo i tego jęczenia gdzie się podziali fajni faceci nie mogę już słuchać.
  Wieczne narzekanie. Każda dosłownie każda kobieta chce zostać matką. I żadne zaklinanie tego nie zmieni. Wszystkie rozumieją to ok 40 gdy jest już za późno. My faceci chcemy mieć młode partnerki o kobiecym wyglądacie i kobiecych cechach charakteru, delikatne i uległe. A nie babo chłopa który będzie z nami rywalizował w domu po pracy. I w życiu.
  Dlatego coraz więcej jest samotnych kobiet silnych i niezaleznych których żaden facet nie chce.
  
  Anty feminizm
  1 rok
  - 32 20
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Zostanie na starość sama. Tylko teraz już jest pies ze schroniska. Żaden normalny facet nie zwiąże się z babą która jest doklejona od rzeczywistości przeświadczona o swojej wyjątkowości. A co najważniejsze nie mogąca mu dać naturalnie zdrowego potomstwa. Biologi i wieku nie oszukasz. Pracuje z takimi w korpo i tego jęczenia gdzie się podziali fajni faceci nie mogę już słuchać. Wieczne narzekanie. Każda dosłownie każda kobieta chce zostać matką. I żadne zaklinanie tego nie zmieni. Wszystkie rozumieją to ok 40 gdy jest już za późno. My faceci chcemy mieć młode partnerki o kobiecym wyglądacie i kobiecych cechach charakteru, delikatne i uległe. A nie babo chłopa który będzie z nami rywalizował w domu po pracy. I w życiu. Dlatego coraz więcej jest samotnych kobiet silnych i niezaleznych których żaden facet nie chce.
  Regulamin dodawania opinii
  - Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
    2023-03-04 10:00
    
    co do tej uleglosci to bym polemizowal. Tutaj nie chodzi o uleglosc lecz jedynie brak cechy "mam zawsze racje"
    
    Niestety spoleczenstwo wmawia takim kobiecym egzemplarzom, ze maja racje, bo sa kobietami, do tego wrazliwymi i non-stop uciskanymi przez patriarchat. No przeciez nawet ajfony do robienia zdjec sniadania zostaly zaprojektowane zgola nie do kobiecych dloni :) Sam ucisk i wyzysk
    
    1 rok
    
    18 6
    
    Twoja opinia
    
    Zmień treść
    
    Niestety spoleczenstwo wmawia takim kobiecym egzemplarzom, ze maja racje, bo sa kobietami, do tego wrazliwymi i non-stop uciskanymi przez patriarchat. No przeciez nawet ajfony do robienia zdjec sniadania zostaly zaprojektowane zgola nie do kobiecych dloni :) Sam ucisk i wyzysk
    Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2023-03-04 07:59

Czytalem ksiazke (2)

Kojarzy mi sie z fabularnym stand upem. Trochę rozrywki, trochę kontrowersji, czytało się przyjemnie, ale filmu na tej podstawie sobie nie wyobrażam. A na marginesie, kolejne pozycje autora to już produkt wtórny, bardzo podobne do pierwowzoru.

Dyr. Dymał
1 rok
- 40 0
Twoja opinia

Zmień treść

Kojarzy mi sie z fabularnym stand upem. Trochę rozrywki, trochę kontrowersji, czytało się przyjemnie, ale filmu na tej podstawie sobie nie wyobrażam. A na marginesie, kolejne pozycje autora to już produkt wtórny, bardzo podobne do pierwowzoru.
Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2023-03-04 08:34
  
  Mam bardzo podobne odczucia
  
  A Piotr C. to pewnie pseudonim jakiejś Grocholi albo Maslowskiej, żeby lepiej się sprzedawało. O ile Pokolenie Ikea czyta się szybko i przyjemnie, to kolejne części to droga przez mękę, wszystko na tą samą modłę
  
  Eke
  1 rok
  - 13 2
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  A Piotr C. to pewnie pseudonim jakiejś Grocholi albo Maslowskiej, żeby lepiej się sprzedawało. O ile Pokolenie Ikea czyta się szybko i przyjemnie, to kolejne części to droga przez mękę, wszystko na tą samą modłę
  Regulamin dodawania opinii
- Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
  2023-03-04 08:34
  
  to dla gawiedzi dobre
  
  1 rok
  - 4 1
  Twoja opinia
  
  Zmień treść
  
  Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2023-03-06 08:36

Ktoś to badziewie Piotra C zekranizował? naprawdę?

1 rok
- 10 0
Twoja opinia

Zmień treść

Regulamin dodawania opinii