Podobne wydarzenia
sobota - niedziela, godz. 10:00 - 15:00
Gdynia,
tuBAZA
Wstęp wolny
sobota, godz. 18:30
Gdańsk,
DKF Miłość Blondynki
Wstęp wolny
6 grudnia po raz pierwszy w Gdańsku pokazane zostaną dwa dokumenty w reżyserii Leo Kantora: "Tam, gdzie rosną porzeczki" oraz "W poszukiwaniu utraconego krajobrazu". Oba filmy w niekonwencjonalny sposób łączą osobistą narrację z niezwykłą formą, doczekały się też wielu nominacji i wyróżnień na europejskich festiwalach.
Gdańska projekcja "W poszukiwaniu utraconego krajobrazu" będzie pokazem przedpremierowym - dotychczas film mieli okazję obejrzeć m.in. widzowie festiwali Nowe Horyzonty 2014, Camerimage 2014 i Festiwalu Form Dokumentalnych NURT 2014. Oficjalna premiera filmu planowana jest na marzec 2015 roku.
6 grudnia 2014
Godz. 18.00
Sala kinowa KinoPortu
Wstęp bezpłatny
Projekcje i spotkanie odbywają się w ramach wydarzenia
KRAJOBRAZ UTRACONY
Opisy:
TAM, GDZIE ROSNĄ PORZECZKI
2011 | 34' | Polska
Niełatwe są powroty do miejsc utraconych. Przekonuje się o tym Leo Kantor, emigrant Marca'68 roku, reżyser i bohater filmu w jednej osobie. Jego historię - dziecka ocalałego z Zagłady - poznajemy z fragmentów dokumentalnego monodramu, wystawianego m.in. w warszawskim Teatrze Rozmaitości. Po latach Kantor postanawia odwiedzić Strzegom, w którym po wojnie spędził dzieciństwo. Mimo upływu czasu pamięć tego miejsca pozostała w nim ciągle żywa, również w odniesieniu do dawnych niemieckich sąsiadów.
W POSZUKIWANIU UTRACONEGO KRAJOBRAZU
2014 | 39' | Polska
Autobiograficzny dokument zrealizowany przez publicystę Leo Kantora - a jednocześnie unikalna historia społeczności żydowskiej w Breslau/Wrocławiu i na Dolnym Śląsku. Są w tym filmie spotkania w rodzinnym Strzegomiu, gdzie po wojnie wraz z rodzicami zamieszkał mały Leo, są też dzieje znanych i mniej znanych Żydów, kluczowe wydarzenia oraz krajobrazy: ocalałe i te, które żyją już tylko we wspomnieniach bohatera.
Leszek Leo Kantor (ur. 1940) - polski publicysta żydowskiego pochodzenia, obecnie mieszkający w Szwecji. Urodził się w 1940 roku w Charkowie. W 1941- 1945 roku był na Syberii. Jego ojciec zginął w 1941 roku z rąk Niemców pod Charkowem. W 1945 roku został adoptowany przez Grzegorza Kantora, podoficera Wojska Polskiego rodem z Kołomyi, cudem ocalałego z Holokaustu. W 1946 roku wraz z matką i ojczymem przybył do Strzegomia na Dolnym Śląsku, gdzie spędził swoje dzieciństwo.
Pod koniec lat 60 zaczął studiować filologię rosyjską na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu, gdzie następnie został wykładowcą. Zorganizował tam Klub Akademicki "Skrzat" i Zimową Giełdę Piosenki Studenckiej. Pisał teksty dla teatru i kabaretu studenckiego. Po wydarzeniach Marca 1968 roku został zwolniony z pracy za tzw. ukryte pochodzenie.
W lipcu 1968 umiera w wieku 49 lat jego matka. W styczniu 1969 roku wyjechał do Szwecji, gdzie osiadł w Sztokholmie. W 1970 roku związał się z Uniwersytetem Sztokholmskim, w którym pracował do 2005 roku. Przez wiele lat związany z ruchem obrony praw człowieka. Od 1990 roku jest przewodniczącym Szwedzkiej Federacji Emigrantów, największej wielokulturowej federacji w Szwecji. Od 2001 roku jest dyrektorem Międzynarodowego Festiwalu Filmów Dokumentalnych "Człowiek w świecie". W latach 1995-2005 był członkiem Szwedzkiej Rządowej Rady ds. Równości Etnicznej. Od 1990 roku jest szefem Międzynarodowego Forum Kultury w Szwecji.
Od 1989 roku wykłada gościnnie na uniwersytetach w Polsce. Zasiada w jury wielu międzynarodowych festiwali filmowych. Organizator międzynarodowych seminariów, spotkań i sesji naukowych na temat Holokaustu, tolerancji oraz praw człowieka i obywatela. Od 2005 roku jest szefem kolegium redakcyjnego polsko-szwedzkiego kwartalnika "Sueca-Polonia". W 1989 roku odznaczony medalem Zasłużonego dla Kultury Polskiej, a w 2000 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi RP. W 2007 roku otrzymał jedną z głównych nagród Federacji Artystów Szwedzkich za działania antyrasistowskie i antynazistowskie w dokumencie filmowym. W 2009 za monodram "Wyjechać ze skrzypcami" otrzymał nagrodę Wojewody Dolnośląskiego na wrocławskim Międzynarodowym Festiwalu Teatru Jednego Aktora.
Gdańska projekcja "W poszukiwaniu utraconego krajobrazu" będzie pokazem przedpremierowym - dotychczas film mieli okazję obejrzeć m.in. widzowie festiwali Nowe Horyzonty 2014, Camerimage 2014 i Festiwalu Form Dokumentalnych NURT 2014. Oficjalna premiera filmu planowana jest na marzec 2015 roku.
6 grudnia 2014
Godz. 18.00
Sala kinowa KinoPortu
Wstęp bezpłatny
Projekcje i spotkanie odbywają się w ramach wydarzenia
KRAJOBRAZ UTRACONY
Opisy:
TAM, GDZIE ROSNĄ PORZECZKI
2011 | 34' | Polska
Niełatwe są powroty do miejsc utraconych. Przekonuje się o tym Leo Kantor, emigrant Marca'68 roku, reżyser i bohater filmu w jednej osobie. Jego historię - dziecka ocalałego z Zagłady - poznajemy z fragmentów dokumentalnego monodramu, wystawianego m.in. w warszawskim Teatrze Rozmaitości. Po latach Kantor postanawia odwiedzić Strzegom, w którym po wojnie spędził dzieciństwo. Mimo upływu czasu pamięć tego miejsca pozostała w nim ciągle żywa, również w odniesieniu do dawnych niemieckich sąsiadów.
W POSZUKIWANIU UTRACONEGO KRAJOBRAZU
2014 | 39' | Polska
Autobiograficzny dokument zrealizowany przez publicystę Leo Kantora - a jednocześnie unikalna historia społeczności żydowskiej w Breslau/Wrocławiu i na Dolnym Śląsku. Są w tym filmie spotkania w rodzinnym Strzegomiu, gdzie po wojnie wraz z rodzicami zamieszkał mały Leo, są też dzieje znanych i mniej znanych Żydów, kluczowe wydarzenia oraz krajobrazy: ocalałe i te, które żyją już tylko we wspomnieniach bohatera.
Leszek Leo Kantor (ur. 1940) - polski publicysta żydowskiego pochodzenia, obecnie mieszkający w Szwecji. Urodził się w 1940 roku w Charkowie. W 1941- 1945 roku był na Syberii. Jego ojciec zginął w 1941 roku z rąk Niemców pod Charkowem. W 1945 roku został adoptowany przez Grzegorza Kantora, podoficera Wojska Polskiego rodem z Kołomyi, cudem ocalałego z Holokaustu. W 1946 roku wraz z matką i ojczymem przybył do Strzegomia na Dolnym Śląsku, gdzie spędził swoje dzieciństwo.
Pod koniec lat 60 zaczął studiować filologię rosyjską na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu, gdzie następnie został wykładowcą. Zorganizował tam Klub Akademicki "Skrzat" i Zimową Giełdę Piosenki Studenckiej. Pisał teksty dla teatru i kabaretu studenckiego. Po wydarzeniach Marca 1968 roku został zwolniony z pracy za tzw. ukryte pochodzenie.
W lipcu 1968 umiera w wieku 49 lat jego matka. W styczniu 1969 roku wyjechał do Szwecji, gdzie osiadł w Sztokholmie. W 1970 roku związał się z Uniwersytetem Sztokholmskim, w którym pracował do 2005 roku. Przez wiele lat związany z ruchem obrony praw człowieka. Od 1990 roku jest przewodniczącym Szwedzkiej Federacji Emigrantów, największej wielokulturowej federacji w Szwecji. Od 2001 roku jest dyrektorem Międzynarodowego Festiwalu Filmów Dokumentalnych "Człowiek w świecie". W latach 1995-2005 był członkiem Szwedzkiej Rządowej Rady ds. Równości Etnicznej. Od 1990 roku jest szefem Międzynarodowego Forum Kultury w Szwecji.
Od 1989 roku wykłada gościnnie na uniwersytetach w Polsce. Zasiada w jury wielu międzynarodowych festiwali filmowych. Organizator międzynarodowych seminariów, spotkań i sesji naukowych na temat Holokaustu, tolerancji oraz praw człowieka i obywatela. Od 2005 roku jest szefem kolegium redakcyjnego polsko-szwedzkiego kwartalnika "Sueca-Polonia". W 1989 roku odznaczony medalem Zasłużonego dla Kultury Polskiej, a w 2000 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi RP. W 2007 roku otrzymał jedną z głównych nagród Federacji Artystów Szwedzkich za działania antyrasistowskie i antynazistowskie w dokumencie filmowym. W 2009 za monodram "Wyjechać ze skrzypcami" otrzymał nagrodę Wojewody Dolnośląskiego na wrocławskim Międzynarodowym Festiwalu Teatru Jednego Aktora.
){kind=link}