• Kino
  • Mapa
  • Ogłoszenia
  • Forum
  • Komunikacja
  • Raport

Kłamstwo ma dobry zasięg. Recenzja filmu "(Nie)znajomi"

Tomasz Zacharczuk
28 września 2019 (artykuł sprzed 4 lat) 

"Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie" jest filmowym rarytasem rodem z Italii, którym już od trzech lat zajadają się smakosze kina na całym świecie. Nic dziwnego więc, że z włoskiego przepisu upichcić sukces zapragnęli także Polacy. I wbrew pozorom na talerzu nie wylądowała odgrzewana w mikrofali pulchna mrożonka imitująca oryginalny smak, a apetyczna pizza na cienkim cieście, której nie powstydziłby się sam masterchef, Paolo Genovese. Zdecydowanie do schrupania!



Jeden apartament. Jeden suto zastawiony smakołykami stół, a na jego blacie siedem telefonów naszpikowanych skrzętnie skrywanymi przed otoczeniem tajemnicami. Wokół siedem pozornie bliskich sobie osób, którym niewinny wieczór w gronie przyjaciół wywróci życie do góry nogami. Schemat przewrotnego komediodramatu w reżyserii Paolo Genovese wydawał się wręcz banalnie prosty, lecz to właśnie w tej nieskomplikowanej, a zarazem niezwykle plastycznej i uniwersalnej strukturze tkwiła tajemnica sukcesu "Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie".

Prawa do adaptacji włoskiej produkcji sprzedano już do kilkudziesięciu państw na całym świecie, a kłamać w miłym towarzystwie zamarzyło się także Polakom. Debiutujący za kamerą w pełnym metrażu Tadeusz Śliwa nie dość, że bardzo starannie przestudiował filmowy pierwowzór, to umiejętnie potrafił niemal gotowy przecież scenariusz odpowiednio przearanżować i dostosować go do polskich warunków. Rezultatem tych pieczołowitych starań jest jeden z najbardziej spójnych, przemyślanych i inteligentnych projektów tego roku w rodzimym kinie, w którym nienachalny humor świetnie zbalansowano z osobistymi dramatami.

"(Nie)znajomi" opowiada o grupie siedmiu przyjaciół, którzy spotykają się na kolacji i zaczynają ryzykowną zabawę. Każdy z nich musi ujawniać wiadomości przychodzące na jego telefon, a rozmowy są prowadzone w trybie głośnomówiącym. Na wierzch wyciekają największe sekrety każdego ze znajomych. Szybko okazuje się, że nie wiedzą wszystkiego o sobie. "(Nie)znajomi" opowiada o grupie siedmiu przyjaciół, którzy spotykają się na kolacji i zaczynają ryzykowną zabawę. Każdy z nich musi ujawniać wiadomości przychodzące na jego telefon, a rozmowy są prowadzone w trybie głośnomówiącym. Na wierzch wyciekają największe sekrety każdego ze znajomych. Szybko okazuje się, że nie wiedzą wszystkiego o sobie.
Trzon polskiego remake'u bardzo mocno oparty jest na historii zaczerpniętej z włoskiego oryginału. W nowobogackim apartamencie Ewy (Kasia Smutniak) i Tomka (Tomasz Kot) dochodzi do spotkania grupki przyjaciół, którzy przy winie i wystawnych przekąskach chcą po prostu miło spędzić czas i nacieszyć się swoim towarzystwem. Zwyczajna kolacja nabiera wyraźnych rumieńców, gdy jeden z gości wpada na pomysł oryginalnej gry: telefony wszystkich imprezowiczów trafiają na stół, każdy sms zostaje publicznie odczytany, a każda rozmowa przełączana jest na tryb głośnomówiący.

Niektórzy ochoczo i z zaciekawieniem podejmują wyzwanie, ale są i tacy, którzy zdecydowanie mniej entuzjastycznie zapatrują się na rozłąkę z telefonem. Nie bez powodu. Wystarczy kilka minut nietypowej zabawy, by przekonać się, że w każdym z urządzeń, poza masą aplikacji, gadżetów i dodatków, zainstalowane są prywatne sekrety skrzętnie ukrywane nawet przed najbliższymi. Ich stopniowe ujawnianie zaowocuje emocjonalnymi wstrząsami, zaskakującymi wyzwaniami czy wręcz dramatycznymi manifestacjami. Każde odblokowanie telefonu przypomina jednorazowe otwarcie puszki Pandory. Czasem nas to bawi, niejednokrotnie potrafi wręcz przerazić.

Zarówno włoski oryginał, jak i polska kopia uświadamiają bowiem, jak niebezpiecznym i autodestrukcyjnym urządzeniem potrafi być dzisiaj naładowany elektroniką telefon. Bohaterowie "(Nie)znajomych" kilkoma kliknięciami demaskują niewiernych małżonków, ujawniają długi przyjaciół, a nawet ich orientację seksualną, przede wszystkim jednak boleśnie konfrontują siebie samych z własnymi słabościami i kompleksami. Świetnie uchwycił to Genovese, całkiem nieźle poradził sobie z tym również Śliwa, który do włoskiego skryptu przemycił sporo obserwacji polskiej klasy średniej.

Polska wersja "Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie" wyróżnia się znakomitą obsadą, nienaganną pracą kamery, sprawnym montażem, "spolszczonym" scenariuszem i bardzo dobrą reżyserią Tadeusza Śliwy. Pamiętajmy jednak, że mamy do czynienia z remakiem, a sporo z tego sukcesu swoimi pomysłami wypracował nam już wcześniej Paolo Genovese, twórca oryginału. Polska wersja "Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie" wyróżnia się znakomitą obsadą, nienaganną pracą kamery, sprawnym montażem, "spolszczonym" scenariuszem i bardzo dobrą reżyserią Tadeusza Śliwy. Pamiętajmy jednak, że mamy do czynienia z remakiem, a sporo z tego sukcesu swoimi pomysłami wypracował nam już wcześniej Paolo Genovese, twórca oryginału.
Zafascynowany elektronicznymi gadżetami inteligent, który wydaje więcej niż ma, stłamszona przez męża żona, która natłok domowych obowiązków musi godzić dodatkowo z nieustanną krytyką ze strony teściowej czy para lekkoduchów, którzy zamiast finansowej i zawodowej stabilności preferują mało poważne biznesy z hodowlą psów czy produkcją serów. Polskie smaczki fabularne Śliwa znakomicie wkomponował w ramy włoskiego oryginału, dzięki czemu "(Nie)znajomi" chwilami podążają własną ścieżką, a widz zapomina, że ma do czynienia z zaskakująco udaną i doskonale bawiącą, ale jednak podróbką.

Porównań do oryginału nie da się oczywiście uniknąć, zwłaszcza, że niemal 90% fabuły bezpośrednio odwołuje się do scenariusza filmu Genovese. Owszem, pozostałe 10% jest w zasadzie kluczowe i to stanowi o sukcesie polskiej wersji, lecz nie zapominajmy, kto Polakom napisał nuty do tak pięknej gry. A propos gry. Jeśli w którymś z filmowych aspektów "(Nie)znajomi" przebijają pierwowzór, to z całą pewnością jest nim obsada. Wystarczy rzut oka na plakat, by spostrzec, że producentom (ciekawostka - jednym z nich jest Dawid Podsiadło) udało się zebrać na planie czołówkę polskich aktorów. Niejeden już podobny afisz potrafił mamić wzrok, jednak w tym przypadku mamy do czynienia ze 100-procentową jakością.

Cała siódemka nie dość, że znakomicie interpretuje zapisy scenariuszowe, to równie świetnie współgra ze sobą na ekranie. Właściwie już od pierwszych scen widzimy paczkę przyjaciół a nie aktorów z rozpisanymi skrupulatnie rolami. Ich wiarygodności nie sposób zakwestionować. Podobnie jak nie można im odmówić aktorskiej swobody, która nieraz sprawia wrażenie niekontrolowanej improwizacji.

Drobnym mankamentem może być fakt, że impulsywnego Michała Żurawskiego, oziębłego Łukasza Simlata, nie do końca poważną Aleksandrę Domańską (której nareszcie ktoś w pełni zaufał i dał wymagającą rolę) czy inteligenckiego Tomasza Kota na ekranach widzieliśmy już nie raz i nie dwa. W "(Nie)znajomych" postaci przez nich grane rozszyfrujemy więc w kilka sekund. Na dłuższą metę nie stanowi to jednak zbyt dużego problemu. Wszyscy prezentują się doskonale.

Jednym z największych atutów "(Nie)znajomych" jest świetnie skomponowana obsada z kilkoma aktorskimi perełkami w trakcie filmu. To kolejny dowód na to, że polskie kino obfituje w wielkie talenty, które za oceanem już dawno miałyby status supergwiazd. Jednym z największych atutów "(Nie)znajomych" jest świetnie skomponowana obsada z kilkoma aktorskimi perełkami w trakcie filmu. To kolejny dowód na to, że polskie kino obfituje w wielkie talenty, które za oceanem już dawno miałyby status supergwiazd.
Na pierwszy plan swoją grą i tak wybijają się Wojciech ŻołądkowiczMaja Ostaszewska, która w kulminacyjnym momencie serwuje elektryzujący monolog wart najgłębszych ukłonów. Polscy twórcy mieli dodatkowo ten przywilej i szczęście, że mogli dokooptować do obsady grającą też we włoskim oryginale Kasię Smutniak, która jest kolejną wartością dodaną "(Nie)znajomych".

Polski cover włoskiego szlagieru brzmi niemal równie dobrze jak kompozycja Paolo Genovese i posiada wszelkie atuty, by porwać publiczność. Nareszcie polski komediodramat nie sili się na wymuszony humor podlany tandetnymi i mało wymagającymi żartami, a jednocześnie w mądry i stroniący od moralizatorstwa sposób opowiada o poważnych sprawach, pozostawiając też na koniec wymowną ciszą służącą widzowi do autorefleksji. Kino odtwórcze, ale solidnie i starannie zrobione. Na półtorej godziny warto dosiąść się do "(Nie)znajomych" i odłożyć telefon. Spokojnie, wypłyną tylko tajemnice z tego większego ekranu.

OCENA: 7,5/10

Film

6.7
55 ocen

(Nie)znajomi (47 opinii)

(47 opinii)
dramat

Opinie (62) 2 zablokowane

  • Opinia wyróżniona

    Mi się podobał ! (1)

    Poszłam by porównać z innymi produkcjami , uważam że jest dobrze zrobiony , dobra gra aktorów , i nie żałuję że obejrzałam bo uważam że to jeden z lepszych polskich filmów jakie ostatnio widziałam .
    Polecam !!

    • 15 1

    • Hotelik

      .milo mi jest z wami spędzić ten czas w choteliku

      • 0 0

  • Świetny film

    Bardzo dobry film. Warto obejrzeć :)

    • 8 0

  • Świetny

    Dla mnie "Nieznajomi" to 5 na 5! Świetny film, zabawny, zmuszający do przemyśleń. Oby więcej takiego kina w Polsce, zamiast tej papki made in Vega ;)

    • 9 0

  • Chyba to pomyłka.

    Raczej fabuła filmu i scenografia nadaje się na sztukę teatralną niż na film. Jeden stół, litry alkoholu i rząd gadających głów. Z ekranu wieje nudą i stagnacją. Żadnej ekspresji. Ktoś się chyba pomylił kręcąc film zamiast wystawić to jako sztukę teatralną.

    • 3 15

  • Super!

    Widziałam. Świetny humor, a i daje do myślenia. Do tego bardzo dobra gra aktorska. Warto zobaczyć :)

    • 6 0

  • Prawdziwy

    Fajny, autentyczny, prawdziwy, czesto bardzo wesoły a momentami smutny i gorzki. Cała paleta emocji. Mnie film bardzo sie podobał. Aktorzy zagrali na najwyższym poziomie, świetny scenariusz, a mieszkanie w którym rozgrywa się akcja... ech ;) No chciałabym tam mieszkać!

    • 10 0

  • świetny

    Wszystko świetnie dobrane, aktorzy, scenariusz, muzyka. Mega klimat, a film bardzo zapada w pamięć. To nie jest kino, po którym wychodzi sie z kina i się od razu zapomina.

    • 7 0

  • super kino

    Film rewelacyjny, świetne dialogi, śmiech i łzy, obsada wymiata, więcej takich filmów !!! Polecam

    • 5 0

  • Slaby

    Moim zdaniem lepszego filmu sie spodziewalem

    • 1 6

  • Dobre kino...

    Film godny polecenia, zmuszajacy do refleksji,fantastyczna obsada, warto wybrać się do kina.

    • 2 0

2

alert Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.

Kina

Wydarzenia

Kino Seniora w Kameralnym

12 zł
impreza filmowa, projekcje filmowe

Dobre, bo polskie: Pianoforte + spotkanie z pianistą Mikołajem Sikałą

15 zł
projekcje filmowe, przegląd, DKF

Kultura Dostępna: Sami swoi. Początek

12,90 zł
projekcje filmowe