Dobre, bo polskie: Magdalena + spotkanie z twórcami

Magdalena to młoda kobieta, która komunikuje się ze światem dookoła przez muzykę. Marzy o zostaniu profesjonalną didżejką i wyjechaniu za granicę, w tym samym czasie stara się zachować kontakt ze swoją pięcioletnią córką, którą wychowuje razem ze swoją matką. Kiedy spotyka znaną didżejkę Julię, jej marzenia mają szansę się spełnić. Ta bierze ją pod swoje skrzydła i obiecuje jej wyjazd na słynną imprezę w Berlinie. Jednak, traumatyczna przeszłość od której Magdalena ucieka zaczyna ją doganiać i stoi teraz przed swoim największym wyborem córka czy kariera?

Energia kina, energia filmu. To się czuje. Nawet ci, którzy słyszą mniej, wzrokowcy, muszą to poczuć. Podświadomie, podprogowo, zwał jak zwał. Kino jest ze swojej istoty muzyczne. Nie chodzi wcale o partyturę, nutki, o melodię. Muzyka kina to jest rytm właśnie. Katatonia, albo akcja, dźwięki, zegar z kukułką, kukułka na drzewie, jakaś zdesperowana mama robiąca a kuku zdesperowanej córce. Kino nie jest nieme. Film nam gra. pisze Łukasz Maciejewski o filmie Magdalena w swojej recenzji dla Interia Film'

https://www.facebook.com/HollyPicturesDystrybucja/