Recenzja "Civil War": absolutna maestria
12 kwietnia 2024
(44 opinie)
Dama w żałobie. Recenzja filmu "Jackie"
3 lutego 2017 (artykuł sprzed 7 lat)
Debiutującemu w Hollywood chilijskiemu reżyserowi udało się stworzyć nieszablonowe kino biograficzne daleko wykraczające poza sztywne ramy tego typu produkcji. "Jackie" zaskakuje kameralnym klimatem, imponuje głębią i skalą prezentowanych emocji, intryguje wielopłaszczyznową narracją. Solą jednak tego filmowego dania jest kapitalna Natalie Portman, która z niesamowitym wyczuciem i aptekarską starannością oddaje dramat najsłynniejszej gospodyni Białego Domu.
Nowicjusz w hollywoodzkim show-biznesie, jakim jest niewątpliwie Pablo Larrain, podjął dość odważną, acz niezwykle udaną próbę przełamania schematów biograficznego kina. Chilijczyk odpuścił bowiem sztampową, linearną opowieść o tym, jak ułożona dziewczyna z bogatego domu zakochuje się w przebojowym senatorze, pomagając mu w walce o amerykańską prezydenturę i stając się ikoną stylu lat 60. Larrain na warsztat bierze tylko wycinek tragicznej biografii Jacqueline Kennedy i koncentruje swoje wysiłki na ukazaniu zakulisowych wydarzeń po zamachu w Dallas. Jedynie epizodycznie sięga po migawkowe retrospekcje sprzed teksańskiego dramatu.
W efekcie "Jackie" to skrupulatnie nakreślony portret osamotnionej kobiety, która w sterylnych wnętrzach Białego Domu w zakrwawionym kostiumie próbuje poradzić sobie z traumatycznymi wydarzeniami, których nie jest w stanie pojąć. Dzięki temu filmowa biografia Jackie służy też uzewnętrznieniu niewyobrażalnego smutku wymieszanego z tłumionym żalem, jaki towarzyszy utracie bliskiej osoby.
Jednym z takich wspomnień jest znakomicie zgrana z archiwalnymi materiałami scena, w której nieporadna, niedoświadczona medialnie, urocza, ale i nieco naiwna Jackie oprowadza telewizyjną ekipę po zakątkach Białego Domu. Innym razem widzimy panią Kennedy jako duszę towarzystwa słynącą z niezapomnianych imprez w prezydenckim gmachu - beztrosko pląsającą po parkiecie w objęciach męża. W końcu poznajemy rozdygotaną emocjonalnie, zagubioną psychicznie wdowę, która w ułamkach sekund straciła ukochaną i podziwianą osobę. Osobę, która warunkowała przecież jej społeczną, medialną i kulturową rolę. Bez męża Jackie w brutalny sposób zostaje zepchnięta na margines politycznego establishmentu, stając się łatwym celem medialnej nagonki i manipulatorskich rozgrywek nowych rezydentów Białego Domu.
Dopełnieniem tego filmowego portretu są świetne sceny rozmowy z księdzem (bodaj ostatnia niestety okazja do podziwiania na ekranie zmarłego przed kilkoma dniami Johna Hurta). To właśnie tu następuje upust negatywnych emocji, tu pojawiają się wątpliwości Jackie odnośnie tego, czy dokonane przez nią wybory okazały się słuszne, tu w końcu pozwala sobie na chwilę rezygnacji i wyrzucenia skrywanych pretensji.
Pablo Larrain zaskakująco dobrze poradził sobie z udźwignięciem takiego ciężaru opowiadanej historii. Poprzez wymieszanie chronologii zdarzeń nadał filmowi nowy porządek - emocjonalny. Ten chronologiczny znamy przecież doskonale z kart historii. Chilijczyk uniknął pokusy tendencyjnego wygrywania na ekranie tanich sentymentów i błahych wzruszeń. Fabuła i narracja "Jackie" są tak zmyślnie poprowadzone, że widz doskonale sam wybierze sobie moment na wzruszenie, lekki uśmiech, podziw czy przerażenie.
Co prawda marginalnie zostało potraktowane całe tło filmowych zdarzeń, ale przecież to główna bohaterka jest w centrum zainteresowania kamery, która notabene nie szczędzi jej bardzo wyrazistych zbliżeń. Zabieg nieprzypadkowy, bo piękna, porcelanowa twarz Jackie jest najdoskonalszym płótnem do kreślenia wielobarwnych emocji, które targają tytułową postacią. Znakomitym uzupełnieniem obrazu jest odpowiednio dopasowana muzyka, zasłużenie zresztą wyróżniona nominacją do Oscara. Na statuetkę jest również spora szansa w kategorii najlepszych kostiumów, które wydają się być zdjęte z samej Jacqueline Kennedy.
Sama "Jackie" natomiast okazała się chyba filmem zbyt kameralnym, a może nawet zbyt niszowym, aby znaleźć się w gronie kandydatów do Oscara. Bez niego jednak to dzieło warte zapoznania się, choćby ze względu na kapitalną Natalie Portman i nieszablonową historię. Bo to nie tylko film biograficzny. To również intymna opowieść o radzeniu sobie z bólem po stracie bliskiej osoby, o tym, jak szaleńczo i czasami karkołomnie walczymy o czyjąś pamięć i ile jesteśmy w stanie znieść w imię miłości oraz wierności.
OCENA: 8/10
Film
Zobacz także
Recenzja filmu "Czerwone maki"
6 kwietnia 2024
(139 opinii)
Recenzja "Godzilla i Kong: Nowe imperium"
29 marca 2024
(23 opinie)
Opinie (40) 3 zablokowane
-
2017-02-26 21:13
:/
hmmm... moim zdaniem film slabo wypadl (a bardzo na niego czekalem); bardziej bylbym sklonny zgodzic sie z taka recenzja - oddaje, dosc dobrze, co mi po glowie chodzilo po obejrzeniu filmu http://blizejekranu.pl/premiera-tygodnia-jackie-pornografia-twarzy/
- 0 0
-
2017-02-16 14:39
świetna Natalii, wyjątkowy film! bo wyjątkowa historia...polecam (1)
Warto zmierzyć się z tym obrazem, warto poznać Jackie, warto przeżyć emocje, dzięki temu filmowi,
to obraz bardzo emocjonalny, ale nienarzucający się moim zdaniem,
zaprasza do głębokich refleksji...mnie bohaterka bardzo zaimponowała, nie znałam jej wcześniej, odważna kobieta, nietuzinkowa...historia na dłużej zostaje w głowie czy w sercu jak kto woli:)- 0 1
-
2017-02-22 20:12
maniera
obraz to obraz. Jakaś teraz maniera zapanowała, żeby FILM nazywać obrazem. Sam film mnie osobiście się nie podobał- amerykański patos uszami się wylewa. Gdzie te skandale, których peełno było w życiu prezydenta.
- 0 0
-
2017-02-04 09:43
(2)
Widac juz nie ma pomyslow na dobry film i powstaja takie Birdbany i Grand Budapesty, którymi zachwycaja sie tylko krytycy
- 6 4
-
2017-02-18 11:39
Grand Budapest to świetny film.widocznie nie każdy umie to ogladac
- 0 0
-
2017-02-04 14:34
birdman byl swietny, ale co kto lubi, krytykiem nie jestem
- 0 3
-
2017-02-10 22:48
Film rozczarowuje, nudny, fabuła rozciągnięta do granic możliwości, osobiście bardzo przeszkadzała mi fatalna moim zdaniem muzyka.
- 1 1
-
2017-02-07 23:47
gdyby nie Hurt i żałobna muzyka umarłbym z nudów
doceniam kreację Portman ale sądziłem że to będzie coś więcej niż wywiad rzeka, w wyścigu po oscara nadal prowadzi Emma Stone
- 0 0
-
2017-02-03 15:22
To nie kula z broni Oswalda zabiła. Kennediego (5)
ale kula wystrzelona zza płotu z przodu kolumny prezydenckiej co widać na filmie Zaprudiego-glowa prezydenta odrzucona zostaje do tyłu w kierunku jazdy.
- 5 9
-
2017-02-03 15:34
Peter, jak juz jestes tak dobrze poinformowany to (1)
zadzwon pod 911 i powiedz ze masz dobre informacje kto zalatwil Kennedy'ego bo chyba FBI i CIA jeszcze tego nie wiedza....
- 13 3
-
2017-02-06 07:54
nie bój się oni wiedzą, ale jest wiedza niewygodna dla historii USA
- 0 0
-
2017-02-03 15:23
kogo to obchodzi.. u nas też prezydent zginął w zamachu i to niejeden!!! (2)
- 12 6
-
2017-02-03 19:54
Jeden - Narutowicz
Chyba, że mówisz o bratobójstwie
- 8 8
-
2017-02-03 15:31
U nich zginelo w zamachach az 4 prezydentow.
Demokracja jest kosztowna.
- 10 0
-
2017-02-05 10:40
Zosis
Rozczarowana
- 0 1
-
2017-02-03 20:49
to ta zona tego kurdupla z TOP GUN :) ? z tej sekty milionerów? (5)
nie chodzę na filmy które finansują sekty!!
- 4 21
-
2017-02-04 21:33
Kennedy też był wstrętnym kurduplem
Uzależnionym od seksu i leków
- 2 0
-
2017-02-03 21:25
a kurdupel z sekty Pisu ci pasuje ,co? (1)
- 12 5
-
2017-02-04 11:14
Poczym poznac leminga zaKODowanego na nienawisć ? Własnie podała przykład!!
Bez polityki żyć nie potrafi !!
- 3 6
-
2017-02-03 23:19
Nie, to nie ta
Żona, a właściwie już od kilku lat była żona Toma Cruisa to Katie Holmes.
- 7 0
-
2017-02-03 22:10
To nie ta
- 10 0
-
2017-02-03 15:22
my mamy swoją wielką bohaterkę, czekam na film o Pani doktor Marii Kaczyńskiej. (3)
- 15 45
-
2017-02-04 10:34
Na razie musisz sie zadowolic postacia (1)
Marii the Cure Sklodowskiey.Na wszystko przyjdzie pora...
- 2 4
-
2017-02-04 21:31
Skłodowska -Curie
Takie nazwisko, a nie odwrotnie.
- 4 1
-
2017-02-03 22:22
Bohaterka???
Pani Maria Kaczyńska bohaterka???? Czego? Wielka bohaterka??? Czego???
- 15 6
-
2017-02-04 21:12
Puste kino
Wiele o Jackie, wiele o Portman. Mniej o filmie. Obejmuje fragment jej życiorysu od śmierci Johna F.K. do wywiadu krótko po pogrzebie. Najsmutniejszą część, bo wczesniej Jackie była ? potem uwalniała się od traumy ? Nie wiem komu go polecić. Zainteresowanym dworskimi historiami? Pasjonatom historii USA? Kobietom, które traca grunt po utracie męża? Na pewno nie konsumentom coli i popcornu. Dla mnie to potwierdzenie tezy: Znanym ludziom bardzo pomaga w przejściu do historii ich tragiczna smierć. I w Stanach i w Polsce. W filmie przynajmniej Robert Kennedy uczciwie przyznaje: niczego nie dokonaliśmy w czasie tej przerwanej kadencji. W Polsce show trwa i końca nie widać.
- 4 1
Portal trojmiasto.pl nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
Kina
Gdańsk
Helios Forum Gdańsk
Forum Gdańsk
Helios Alfa Centrum
Alfa Centrum
Helios Metropolia
Galeria Metropolia
Cinema1
Galeria Morena
Kino Muzeum
Muzeum II Wojny Światowej
Kino IKM
Instytut Kultury Miejskiej
Gdynia
Helios Riviera Gdynia
Centrum Riviera
Sopot
Multikino Sopot
Centrum Haffnera
Rumia
Multikino Rumia
Galeria Rumia
Filmy
