Podobne wydarzenia
czwartek, godz. 18:30 - 21:30
Gdańsk,
DKF Miłość Blondynki
bilety 15 zł
ulgowy 10 zł
ulgowy 10 zł
środa, godz. 18:00
Gdańsk,
Centrum Filmowe UG
bilety 15 zł
ulgowy 10 zł
ulgowy 10 zł
23.04
18.00 W budowie r. Jose Luis Guerin, 2000 r.
20.20 Joanna Szalona r. Vicente Aranda, 2001 r.
24.04
18.00 Poniedziałki w słońcu r. Fernando Leon de Aranoa, 2002 r.
20.10 Kamienie r. Ramon Salazar, 2002 r.
25.04
18.00 Niebo się obraca r. Mercedes Alvarez, 2004 r.
20.10 Siedem dziewic r. Alberto Rodriguez, 2005 r.
26.04
20.00 Camaron r. Jaime Chavarri, 2005 r.
27.04
20.00 Cudowne Candeal r. Fernando Trueba, 2004 r.
28.04
20.00 Mataharis r. Iciar Bollain, 2007 r.
29.04
20.00 Tapas r. Jose Carbacho, Juan Cruz, 2005 r.
W BUDOWIE
reż. José Luis Guerín / Hiszpania / 2000 / 125 minut / Nagroda Goya 2002 - najlepszy film dokumentalny / MFF San Sebastian 2001 - Nagroda FIPRESCI i Nagroda Specjalna Jury
Barcelona. Chińska Dzielnica. To tu przez trzy lata José Luis Guerín realizował ten oryginalny film dokumentalny o wyburzaniu nieruchomości i późniejszej budowie nowej kamienicy na jej miejscu. Obraz ukazuje cały proces konstrukcji oraz wpływ, jaki postępujące prace wywierają na życie kilku mieszkańców z sąsiedztwa. Reżyser portretuje sylwetki murarzy oraz mieszkańców dzielnicy.
José Luis Guerín (Barcelona / 1960) to jeden z najważniejszych twórców kina autorskiego w Hiszpanii. Jego filmy cechuje refleksyjny, poetycki język, dbałość o stronę wizualną oraz jasny przekaz. Przez krytyków porównywany jest do Braci Lumière, Howarda Hawksa czy Yasujiro Ozu. Zaczynał od krótkometrażówek, debiutancki film pełnometrażowy - Los motivos de Berta - zrealizował w 1983 roku. Siedem lat później stworzył Innisfree - film opowiadający o innym filmie: nagrodzonym Oscarem Spokojnym człowieku (1952) Johna Forda. Inne dzieła Guerina to między innymi: Tren de sombras i W mieście Sylwii.
JOANNA SZALONA
reż. Vicente Aranda / Hiszpania / 2001 / 117 minut / Nagroda Goya 2002 - najlepsza aktorka, za kostiumy i makijaż / MFF San Sebastian 2001 - Srebrna Muszla dla najlepszej aktorki
Laredo, 22 sierpnia 1496. Hiszpańska flota rusza w kierunku Flandrii. Jej celem jest wprowadzenie infantki Joanny na dwór w Brukseli, gdzie weźmie ślub z przyszłym Filipem I Pięknym. Podczas spotkania oboje przeżywają wzajemne olśnienie. Film powstał w oparciu o XVI-wieczną historię miłości (i zazdrości) Joanny I Kastylijskiej (zwanej Joanną Szaloną lub Joanną Obłąkaną), matki cesarza Karola V oraz Filipa I Pięknego. Film jest remake'm z 1948 roku obrazu Locura de amor Juana de Orduñii.
Vicente Aranda (Barcelona / 1926) w latach 60. należał do słynnego nurtu katalońskich filmowców zwanego Szkołą Barcelońską (Escuela de Barcelona). Jego Fata Morgana (1966) jest najbardziej reprezentatywnym obrazem tego prądu. W późniejszych latach, oprócz kina komercyjnego, tworzył też filmy o zabarwieniu politycznym, science fiction, a nawet erotyczne. W 1992 roku otrzymał nagrodę Goya za Amantes.
PONIEDZIAŁKI W SŁOŃCU
reż. Fernando León de Aranoa / Hiszpania / Francja / Włochy / 2002 / 113 minut / Nagroda Goya 2003 - najlepszy film, reżyseria, scenariusz, pierwszo- i drugoplanowa rola męska, debiut aktorski / MFF San Sebastian 2002 - Złota Muszla i nagroda FIPRESCI
Przemysłowe miasto w Galisji. Santa jest bezrobotnym stoczniowcem, któremu brakuje pomysłu na to, jak ułożyć sobie życie. Wraz z mającymi podobne problemy kolegami spędza czas w barze lub na bezcelowych przechadzkach po mieście. Mężczyźni starają się znaleźć w swoim monotonnym i beznadziejnym życiu jakąś radość, usiłują ocalić się przed pustką, poczuciem bycia nikomu niepotrzebnym, społecznym wykluczeniem. Śmieją się, prowadząc rozmowy o wszystkim i o niczym w pewien poniedziałkowy słoneczny poranek...
Fernando León de Aranoa (Madryt /1968) zaczynał od pisania scenariuszy do seriali telewizyjnych. Za kamerą zadebiutował w 1994 roku realizując film krótkometrażowy Sirenas. Dwa lata później powstał jego pierwszy film fabularny, Familia, za który otrzymał nagrodę Goya dla najlepszego debiutanta. Za kolejny obraz, Barrio (1998), zdobył Srebrną Muszlę dla najlepszego reżysera w San Sebastian. Jednak prawdziwą rewelacją okazał się obraz Poniedziałki w słońcu ze znakomita rolą Javiera Bardema. Ostatni jak dotąd film madryckiego twórcy to Księżniczki (2007).
KAMIENIE
reż. Ramón Salázar / Hiszpania / 2002 / 130 minut / MFF Berlin 2002
Podobno człowieka można poznać po butach, które nosi. A jeśli ktoś założył cudze lub kupił przypadkowe? Kamienie opowiadają o wzajemnych relacjach pięciu mężczyzn i pięciu kobiet. Wszystkich łączy fetyszystyczny stosunek do swoich stóp i butów. Adela dojeżdża motorem do klubu tanga, Leire spada z estrady go-go, Mari Carmen ma dosyć prowadzenia taksówki, Anita poszukuje samolotu, a Isabel upiera się przy noszeniu wszystkiego w za małych rozmiarach. To historia pięciu Kopciuszków bez Królewicza, w poszukiwaniu drugiej (a nawet trzeciej) szansy.
Ramón Salázar (Malaga / 1973) - aktor, reżyser i scenarzysta. Jego debiut - krótkometrażowy film Hongos został obsypany nagrodami na MFF Gijón (1999) i FF Malaga (2000). Kamienie to jego pierwszy film fabularny. W 2005 roku zrealizował jeszcze 20 centímetros, wyróżniony na wielu festiwalach (między innymi Nagroda Krytyki na FF Malaga / 2005).
CUDOWNE CANDEAL
reż. Fernando Trueba / Hiszpania / 2004 / 133 minuty / Goya 2005 - najlepszy dokument i najlepsza piosenka
Fernando Trueba wyrusza w podróż do Bahíi w Brazylii, gdzie w najczystszej formie zachowały się muzyczne style i obrzędy rodem z Afryki. Towarzyszy mu Bebo Valdés, legendarny pianista kubański, ojciec Chucho Valdesa. Panowie trafiają do niezwykłej dzielnicy Candeal. Pomimo relatywnego ubóstwa nie ma w niej narkotyków ani przemocy. Jest to w dużym stopniu zasługa Carlinhosa Browna, wokalisty, kompozytora i producenta, członka popularnego trio Tribalistas.
Fernando Trueba (Madryt / 1955) - zanim zajął się reżyserią, pracował jako krytyk filmowy w dzienniku "El País" i "Guía del Ocio". Debiutował w 1980 roku filmem Ópera prima. Sławę zyskał pięć lat później dzięki komedii Sé infiel y no mires con quién. Jednak prawdziwym przełomem w karierze Trueby okazał się dopiero Belle Époque (1992), uhonorowany dziewięcioma nagrodami Goya oraz Oscarem w kategorii najlepszego filmu nieanglojęzycznego. Jego najnowszy obraz - El baile de la victoria - jest adaptacją powieści chilijskiego pisarza Antonio Skáramety.
NIEBO SIĘ OBRACA
reż. Mercedes Álvarez / Hiszpania / 2004 / 115 minut / MFF Rotterdam 2006 - nagroda Tygrysa / BAFICI 2005 - najlepszy film i nagroda FIPRESCI
Film Mercedes Álvarez to fabularyzowany dokument, jeden z najlepszych, jakie powstały w ostatnich latach w Hiszpanii. Reżyser wraz z ekipą filmową spędziła rok w Aldealseñor - maleńkiej wiosce, w której się urodziła. Miejscowość położona jest w Sorii, w prowincji Kastylia-León, najbardziej wyludnionym rejonie Hiszpanii i Europy. W kamiennych domach mieszka tu zaledwie 14 osób. Mercedes Álvarez pokazuje cykliczne zmiany, zachodzące w surowym, naturalnym krajobrazie. Przywołując fakty z przeszłości, opowiada o regionie, pokazuje piękno zmiany i upadku.
Mercedes Álvarez (Aldealseñor / 1966). Niebo się obraca to jej pierwszy i, jak na razie, jedyny pełnometrażowy film fabularny (w 1997 roku zrealizowała krótkometrażówkę El viento africano). Dokument ten często bywa porównywany do filmu José Luisa Guerina W budowie, przy którym Álvarez pracowała jako montażystka.
7 DZIEWIC
reż. Alberto Rodríguez / Hiszpania / 2005 / 86 minut / Nagroda Goya 2006 - najlepszy aktor / MFF San Sebastian 2005 - Srebrna Muszla dla najlepszego aktora
Z okazji ślubu brata nastoletni Tano dostaje dwudniową przepustkę z poprawczaka. Jest lato, a on od tygodni nie widział swoich kumpli, dziewczyny i nie był na żadnej imprezie. Postanawia spędzić 48 godzin na wolności najlepiej jak potrafi. Kradnie, by móc kupić alkohol i trawę, jedzie kochać się z dziewczyną i pakuje się w problemy, by poczuć adrenalinę. Jednakże w miarę upływu czasu czuje, że stare rozrywki nie dają mu już satysfakcji i nie umie znaleźć porozumienia nawet z dobrymi przyjaciółmi. Pobyt w poprawczaku zmienił jego widzenie świata, a dwa dni wolności stają się przełomowe w jego życiu.
Alberto Rodríguez (Sevilla / 1971) - współtwórca kilku krótkometrażówek i autor czterech filmów fabularnych. Jego najnowsza produkcja to After (2009).
CAMARÓN
reż. Jaime Chávarri / Hiszpania / 2005 / 119 minut / Nagroda Goya 2006 - najlepszy aktor, kostiumy, makijaż
Camarón to nigdy wcześniej nieopowiedziana historia wirtuoza muzyki flamenco - Jose Monge Cruza (1950 - 1992), znanego jako "Camarón de la Isla". Film o życiu i pracy wybitnego andaluzyjskiego kompozytora i pieśniarza, który zapoczątkował nową erę flamenco, przełamując wiele społecznych i artystycznych barier. Dzięki nowemu sposobowi tworzenia i wsłuchiwania się we flamenco zrobił oszałamiającą karierę. Film pozwala poznać najważniejsze etapy kariery mistrza i jego muzycznych przyjaciół, między innymi tworzącego do dziś znakomitego gitarzystę Paco de Lucię.
Jaime Chávarri (Madryt / 1943) - absolwent prawa, aktor, scenarzysta i reżyser. Zagrał niewielkie role między innymi u Pedro Almodovara w Czym ja sobie na to zasłużyłam? i Matadorze. Na jego dorobek reżyserski składają się takie tytuły jak Bearn o la sala de las muñecas (adaptacja powieści Llorença Villalongi) czy Las bicicletas son para el verano (na podstawie książki Fernando Fernana Gomeza).
TAPAS
reż. José Corbacho, Juan Cruz / Hiszpania / 2005 / 87 minut / Nagroda Goya 2006 - najlepszy debiut i aktorka drugoplanowa / FF Malaga 2005 - najlepszy film i nagroda publiczności / MFF Montreal 2005 - najlepszy scenariusz
Pełna humoru, ale i refleksji nad życiem opowieść o mieszkańcach pewnej dzielnicy wielkiego miasta. Życie bohaterów (w różnym wieku, różnej narodowości i wyznania) toczy się wokół baru, ryneczku i kilku sklepów. Poznajemy ich poprzez obserwację życia codziennego, w którym nagle zachodzące wydarzenia mogą odmienić jego rutynę - na lepsze lub na gorsze. Tytułowe tapas to bardzo popularne w hiszpańskich barach małe przekąski podawane do napojów.
José Corbacho (Hospitalet / 1965) i Juan Cruz (Barcelona / 1966) poznali się w 1999 roku pracując przy jednym z programów dla telewizji Telecinco. Zanim zrealizowali Tapas, swój pierwszy film fabularny. Corbacho pracował dla teatru i telewizji, a Cruz miał już na koncie kilka produkcji krótkometrażowych. Ich drugi wspólny film to Cobardes (2008), który na festiwalu w Maladze otrzymał Nagrodę Krytyki.
MATAHARIS
reż. Icíar Bollaín / Hiszpania / 2007 / 100 minut / MFF San Sebastian 2007
Bohaterkami filmu są trzy współczesne Mata Hari - pracownice agencji detektywistycznej, które, rozwiązując sprawy swoich klientów, przypadkowo odkrywają tajemnice dotyczące własnych losów. Ewa, mężatka i matka dwojga dzieci dzięki swym zdolnościom detektywistycznym przypadkowo odkrywa, że jej własny mąż prowadzi podwójne życie. Carmen bada, czy doniesienia o nieuczciwości biznesowego partnera jej zleceniodawcy są prawdziwe. Najmłodsza z kobiet, Inés, pracuje "fikcyjnie" w pewnej firmie. Prowadząc śledztwo nieoczekiwanie zakochuje się w jednym z podejrzanych...
Icíar Bollaín (Madryt / 1967) - aktorka i jedna z najwybitniejszych współczesnych reżyserek hiszpańskich. Wystąpiła w ponad 30 filmach, wyreżyserowała osiem. Za Daję ci moje oczy (2003) otrzymała dwie Nagrody Goya za najlepszy scenariusz i reżyserię. Jej najnowszy, przygotowywany właśnie obraz, to También la lluvia według Paula Laverty'ego, nadwornego scenarzysty Kena Loacha, z Najwą Nimri i Gaelem Garcią Bernalem.
18.00 W budowie r. Jose Luis Guerin, 2000 r.
20.20 Joanna Szalona r. Vicente Aranda, 2001 r.
24.04
18.00 Poniedziałki w słońcu r. Fernando Leon de Aranoa, 2002 r.
20.10 Kamienie r. Ramon Salazar, 2002 r.
25.04
18.00 Niebo się obraca r. Mercedes Alvarez, 2004 r.
20.10 Siedem dziewic r. Alberto Rodriguez, 2005 r.
26.04
20.00 Camaron r. Jaime Chavarri, 2005 r.
27.04
20.00 Cudowne Candeal r. Fernando Trueba, 2004 r.
28.04
20.00 Mataharis r. Iciar Bollain, 2007 r.
29.04
20.00 Tapas r. Jose Carbacho, Juan Cruz, 2005 r.
W BUDOWIE
reż. José Luis Guerín / Hiszpania / 2000 / 125 minut / Nagroda Goya 2002 - najlepszy film dokumentalny / MFF San Sebastian 2001 - Nagroda FIPRESCI i Nagroda Specjalna Jury
Barcelona. Chińska Dzielnica. To tu przez trzy lata José Luis Guerín realizował ten oryginalny film dokumentalny o wyburzaniu nieruchomości i późniejszej budowie nowej kamienicy na jej miejscu. Obraz ukazuje cały proces konstrukcji oraz wpływ, jaki postępujące prace wywierają na życie kilku mieszkańców z sąsiedztwa. Reżyser portretuje sylwetki murarzy oraz mieszkańców dzielnicy.
José Luis Guerín (Barcelona / 1960) to jeden z najważniejszych twórców kina autorskiego w Hiszpanii. Jego filmy cechuje refleksyjny, poetycki język, dbałość o stronę wizualną oraz jasny przekaz. Przez krytyków porównywany jest do Braci Lumière, Howarda Hawksa czy Yasujiro Ozu. Zaczynał od krótkometrażówek, debiutancki film pełnometrażowy - Los motivos de Berta - zrealizował w 1983 roku. Siedem lat później stworzył Innisfree - film opowiadający o innym filmie: nagrodzonym Oscarem Spokojnym człowieku (1952) Johna Forda. Inne dzieła Guerina to między innymi: Tren de sombras i W mieście Sylwii.
JOANNA SZALONA
reż. Vicente Aranda / Hiszpania / 2001 / 117 minut / Nagroda Goya 2002 - najlepsza aktorka, za kostiumy i makijaż / MFF San Sebastian 2001 - Srebrna Muszla dla najlepszej aktorki
Laredo, 22 sierpnia 1496. Hiszpańska flota rusza w kierunku Flandrii. Jej celem jest wprowadzenie infantki Joanny na dwór w Brukseli, gdzie weźmie ślub z przyszłym Filipem I Pięknym. Podczas spotkania oboje przeżywają wzajemne olśnienie. Film powstał w oparciu o XVI-wieczną historię miłości (i zazdrości) Joanny I Kastylijskiej (zwanej Joanną Szaloną lub Joanną Obłąkaną), matki cesarza Karola V oraz Filipa I Pięknego. Film jest remake'm z 1948 roku obrazu Locura de amor Juana de Orduñii.
Vicente Aranda (Barcelona / 1926) w latach 60. należał do słynnego nurtu katalońskich filmowców zwanego Szkołą Barcelońską (Escuela de Barcelona). Jego Fata Morgana (1966) jest najbardziej reprezentatywnym obrazem tego prądu. W późniejszych latach, oprócz kina komercyjnego, tworzył też filmy o zabarwieniu politycznym, science fiction, a nawet erotyczne. W 1992 roku otrzymał nagrodę Goya za Amantes.
PONIEDZIAŁKI W SŁOŃCU
reż. Fernando León de Aranoa / Hiszpania / Francja / Włochy / 2002 / 113 minut / Nagroda Goya 2003 - najlepszy film, reżyseria, scenariusz, pierwszo- i drugoplanowa rola męska, debiut aktorski / MFF San Sebastian 2002 - Złota Muszla i nagroda FIPRESCI
Przemysłowe miasto w Galisji. Santa jest bezrobotnym stoczniowcem, któremu brakuje pomysłu na to, jak ułożyć sobie życie. Wraz z mającymi podobne problemy kolegami spędza czas w barze lub na bezcelowych przechadzkach po mieście. Mężczyźni starają się znaleźć w swoim monotonnym i beznadziejnym życiu jakąś radość, usiłują ocalić się przed pustką, poczuciem bycia nikomu niepotrzebnym, społecznym wykluczeniem. Śmieją się, prowadząc rozmowy o wszystkim i o niczym w pewien poniedziałkowy słoneczny poranek...
Fernando León de Aranoa (Madryt /1968) zaczynał od pisania scenariuszy do seriali telewizyjnych. Za kamerą zadebiutował w 1994 roku realizując film krótkometrażowy Sirenas. Dwa lata później powstał jego pierwszy film fabularny, Familia, za który otrzymał nagrodę Goya dla najlepszego debiutanta. Za kolejny obraz, Barrio (1998), zdobył Srebrną Muszlę dla najlepszego reżysera w San Sebastian. Jednak prawdziwą rewelacją okazał się obraz Poniedziałki w słońcu ze znakomita rolą Javiera Bardema. Ostatni jak dotąd film madryckiego twórcy to Księżniczki (2007).
KAMIENIE
reż. Ramón Salázar / Hiszpania / 2002 / 130 minut / MFF Berlin 2002
Podobno człowieka można poznać po butach, które nosi. A jeśli ktoś założył cudze lub kupił przypadkowe? Kamienie opowiadają o wzajemnych relacjach pięciu mężczyzn i pięciu kobiet. Wszystkich łączy fetyszystyczny stosunek do swoich stóp i butów. Adela dojeżdża motorem do klubu tanga, Leire spada z estrady go-go, Mari Carmen ma dosyć prowadzenia taksówki, Anita poszukuje samolotu, a Isabel upiera się przy noszeniu wszystkiego w za małych rozmiarach. To historia pięciu Kopciuszków bez Królewicza, w poszukiwaniu drugiej (a nawet trzeciej) szansy.
Ramón Salázar (Malaga / 1973) - aktor, reżyser i scenarzysta. Jego debiut - krótkometrażowy film Hongos został obsypany nagrodami na MFF Gijón (1999) i FF Malaga (2000). Kamienie to jego pierwszy film fabularny. W 2005 roku zrealizował jeszcze 20 centímetros, wyróżniony na wielu festiwalach (między innymi Nagroda Krytyki na FF Malaga / 2005).
CUDOWNE CANDEAL
reż. Fernando Trueba / Hiszpania / 2004 / 133 minuty / Goya 2005 - najlepszy dokument i najlepsza piosenka
Fernando Trueba wyrusza w podróż do Bahíi w Brazylii, gdzie w najczystszej formie zachowały się muzyczne style i obrzędy rodem z Afryki. Towarzyszy mu Bebo Valdés, legendarny pianista kubański, ojciec Chucho Valdesa. Panowie trafiają do niezwykłej dzielnicy Candeal. Pomimo relatywnego ubóstwa nie ma w niej narkotyków ani przemocy. Jest to w dużym stopniu zasługa Carlinhosa Browna, wokalisty, kompozytora i producenta, członka popularnego trio Tribalistas.
Fernando Trueba (Madryt / 1955) - zanim zajął się reżyserią, pracował jako krytyk filmowy w dzienniku "El País" i "Guía del Ocio". Debiutował w 1980 roku filmem Ópera prima. Sławę zyskał pięć lat później dzięki komedii Sé infiel y no mires con quién. Jednak prawdziwym przełomem w karierze Trueby okazał się dopiero Belle Époque (1992), uhonorowany dziewięcioma nagrodami Goya oraz Oscarem w kategorii najlepszego filmu nieanglojęzycznego. Jego najnowszy obraz - El baile de la victoria - jest adaptacją powieści chilijskiego pisarza Antonio Skáramety.
NIEBO SIĘ OBRACA
reż. Mercedes Álvarez / Hiszpania / 2004 / 115 minut / MFF Rotterdam 2006 - nagroda Tygrysa / BAFICI 2005 - najlepszy film i nagroda FIPRESCI
Film Mercedes Álvarez to fabularyzowany dokument, jeden z najlepszych, jakie powstały w ostatnich latach w Hiszpanii. Reżyser wraz z ekipą filmową spędziła rok w Aldealseñor - maleńkiej wiosce, w której się urodziła. Miejscowość położona jest w Sorii, w prowincji Kastylia-León, najbardziej wyludnionym rejonie Hiszpanii i Europy. W kamiennych domach mieszka tu zaledwie 14 osób. Mercedes Álvarez pokazuje cykliczne zmiany, zachodzące w surowym, naturalnym krajobrazie. Przywołując fakty z przeszłości, opowiada o regionie, pokazuje piękno zmiany i upadku.
Mercedes Álvarez (Aldealseñor / 1966). Niebo się obraca to jej pierwszy i, jak na razie, jedyny pełnometrażowy film fabularny (w 1997 roku zrealizowała krótkometrażówkę El viento africano). Dokument ten często bywa porównywany do filmu José Luisa Guerina W budowie, przy którym Álvarez pracowała jako montażystka.
7 DZIEWIC
reż. Alberto Rodríguez / Hiszpania / 2005 / 86 minut / Nagroda Goya 2006 - najlepszy aktor / MFF San Sebastian 2005 - Srebrna Muszla dla najlepszego aktora
Z okazji ślubu brata nastoletni Tano dostaje dwudniową przepustkę z poprawczaka. Jest lato, a on od tygodni nie widział swoich kumpli, dziewczyny i nie był na żadnej imprezie. Postanawia spędzić 48 godzin na wolności najlepiej jak potrafi. Kradnie, by móc kupić alkohol i trawę, jedzie kochać się z dziewczyną i pakuje się w problemy, by poczuć adrenalinę. Jednakże w miarę upływu czasu czuje, że stare rozrywki nie dają mu już satysfakcji i nie umie znaleźć porozumienia nawet z dobrymi przyjaciółmi. Pobyt w poprawczaku zmienił jego widzenie świata, a dwa dni wolności stają się przełomowe w jego życiu.
Alberto Rodríguez (Sevilla / 1971) - współtwórca kilku krótkometrażówek i autor czterech filmów fabularnych. Jego najnowsza produkcja to After (2009).
CAMARÓN
reż. Jaime Chávarri / Hiszpania / 2005 / 119 minut / Nagroda Goya 2006 - najlepszy aktor, kostiumy, makijaż
Camarón to nigdy wcześniej nieopowiedziana historia wirtuoza muzyki flamenco - Jose Monge Cruza (1950 - 1992), znanego jako "Camarón de la Isla". Film o życiu i pracy wybitnego andaluzyjskiego kompozytora i pieśniarza, który zapoczątkował nową erę flamenco, przełamując wiele społecznych i artystycznych barier. Dzięki nowemu sposobowi tworzenia i wsłuchiwania się we flamenco zrobił oszałamiającą karierę. Film pozwala poznać najważniejsze etapy kariery mistrza i jego muzycznych przyjaciół, między innymi tworzącego do dziś znakomitego gitarzystę Paco de Lucię.
Jaime Chávarri (Madryt / 1943) - absolwent prawa, aktor, scenarzysta i reżyser. Zagrał niewielkie role między innymi u Pedro Almodovara w Czym ja sobie na to zasłużyłam? i Matadorze. Na jego dorobek reżyserski składają się takie tytuły jak Bearn o la sala de las muñecas (adaptacja powieści Llorença Villalongi) czy Las bicicletas son para el verano (na podstawie książki Fernando Fernana Gomeza).
TAPAS
reż. José Corbacho, Juan Cruz / Hiszpania / 2005 / 87 minut / Nagroda Goya 2006 - najlepszy debiut i aktorka drugoplanowa / FF Malaga 2005 - najlepszy film i nagroda publiczności / MFF Montreal 2005 - najlepszy scenariusz
Pełna humoru, ale i refleksji nad życiem opowieść o mieszkańcach pewnej dzielnicy wielkiego miasta. Życie bohaterów (w różnym wieku, różnej narodowości i wyznania) toczy się wokół baru, ryneczku i kilku sklepów. Poznajemy ich poprzez obserwację życia codziennego, w którym nagle zachodzące wydarzenia mogą odmienić jego rutynę - na lepsze lub na gorsze. Tytułowe tapas to bardzo popularne w hiszpańskich barach małe przekąski podawane do napojów.
José Corbacho (Hospitalet / 1965) i Juan Cruz (Barcelona / 1966) poznali się w 1999 roku pracując przy jednym z programów dla telewizji Telecinco. Zanim zrealizowali Tapas, swój pierwszy film fabularny. Corbacho pracował dla teatru i telewizji, a Cruz miał już na koncie kilka produkcji krótkometrażowych. Ich drugi wspólny film to Cobardes (2008), który na festiwalu w Maladze otrzymał Nagrodę Krytyki.
MATAHARIS
reż. Icíar Bollaín / Hiszpania / 2007 / 100 minut / MFF San Sebastian 2007
Bohaterkami filmu są trzy współczesne Mata Hari - pracownice agencji detektywistycznej, które, rozwiązując sprawy swoich klientów, przypadkowo odkrywają tajemnice dotyczące własnych losów. Ewa, mężatka i matka dwojga dzieci dzięki swym zdolnościom detektywistycznym przypadkowo odkrywa, że jej własny mąż prowadzi podwójne życie. Carmen bada, czy doniesienia o nieuczciwości biznesowego partnera jej zleceniodawcy są prawdziwe. Najmłodsza z kobiet, Inés, pracuje "fikcyjnie" w pewnej firmie. Prowadząc śledztwo nieoczekiwanie zakochuje się w jednym z podejrzanych...
Icíar Bollaín (Madryt / 1967) - aktorka i jedna z najwybitniejszych współczesnych reżyserek hiszpańskich. Wystąpiła w ponad 30 filmach, wyreżyserowała osiem. Za Daję ci moje oczy (2003) otrzymała dwie Nagrody Goya za najlepszy scenariusz i reżyserię. Jej najnowszy, przygotowywany właśnie obraz, to También la lluvia według Paula Laverty'ego, nadwornego scenarzysty Kena Loacha, z Najwą Nimri i Gaelem Garcią Bernalem.
){kind=link}
){kind=link}
){kind=link}